Komputery ze współczesnym światem

"Dziękuję za uwagę!" czyli jak „zatopić” prezentację. Jak prawidłowo przygotować prezentację? Proste wskazówki! Piękne zakończenie prezentacji

Jewgienija Kryukowa

Dzisiejszy artykuł skupi się na tym, jak stworzyć piękne i niezwykłe prezentacje w Power Point, nawet jeśli nie masz umiejętności projektowania. Więc chodźmy.

Jak pięknie przygotować prezentację

Zanim przejdę do konkretnych wskazówek, chciałbym zrobić małą dygresję. Nie jestem projektantem, w ogóle nie umiem rysować, a wszystkie moje umiejętności w Photoshopie sprowadzają się do wykonywania banalnych podstawowych czynności. Ale mimo to kocham i umiem tworzyć proste, ale całkiem ładne prezentacje.

Dlatego jeśli wśród czytelników są osoby, które uważają, że nie da się stworzyć dobrej prezentacji, bo nie mają talentu do rysowania i odpowiednich umiejętności projektowych, prosimy o uważne przeczytanie poniższych linijek:

Każdy może nauczyć się nowoczesnego projektowania stron internetowych. Co więcej, nie trzeba w tym celu studiować ton fachowej literatury ani uczestniczyć w drogich kursach. Wystarczy zapamiętać podstawowe zasady i zaopatrzyć się w dużą liczbę udanych przykładów, z których będziesz czerpał inspirację. Tak, dzięki tym działaniom może nie zostaniesz profesjonalnym projektantem, ale z łatwością możesz stworzyć stylowe zdjęcia i prezentacje.

Jakich więc zasad należy przestrzegać, aby Twoja prezentacja była modna i skuteczna:

Unikaj gotowych szablonów

Są bezduszni, nudni i wszyscy mają już ich serdecznie dość. Lepiej stwórz coś własnego. Co więcej, teraz nie musisz mieć umiejętności projektowania, aby to zrobić. Istnieje wiele programów i usług, które wykonają całą pracę za Ciebie (jedna z tych usług zostanie omówiona na samym końcu artykułu).

Zło:


Prawidłowy:


Użyj dobrej kombinacji kolorów

Jednym z najczęstszych błędów popełnianych przez osoby nieobeznane ze współczesnymi trendami w projektowaniu stron internetowych jest to, że wybierają wyjątkowo kiepskie zestawienie kolorów: brązowy, granatowy, bordowy, musztardowy. Jeśli zestawimy te kolory ze sobą, a nawet przy źle dobranej czcionce, wydaje się, że obraz przyszedł do nas z lat 90-tych. Obecnie takie kolory nie są używane w projektowaniu stron internetowych. Dokładniej, stosuje się je, ale w połączeniu z innymi, przyjemniejszymi i „czystymi” odcieniami (tzw. Kolorami płaskimi).

Zło:


Prawidłowy:


Jeśli to, co powiedziałem powyżej, nie jest dla Ciebie do końca jasne i nadal nie wiesz, jakie kolory wybrać, skorzystaj z zasobu flatuicolorpicker.com. To strona z bardzo modnymi i soczystymi połączeniami. Aby skopiować kod wybranego koloru, wybierz żądany format (RGBA, RGB, HEX lub CMYK) i kliknij go lewym przyciskiem myszy.

Innym sposobem na znalezienie dobrej palety jest znalezienie obrazu, który Ci się podoba, i podzielenie go na kolory za pomocą programu Adobe Kuler. Aby to zrobić, kliknij link, który podałem, kliknij ikonę aparatu i prześlij obraz, który Ci się podoba.


Wydaje mi się, że ta metoda najlepiej nadaje się do kolorowego układu stron docelowych lub prostych obrazów ze społeczności projektowych (takich jak behance.net), ponieważ Zwykle używają kilku kolorów i wszystkie bardzo dobrze ze sobą współgrają. Ale ogólnie można go używać do układania dowolnych obrazów.


Gdy tylko serwis wyda gotową paletę należy skopiować kod dla każdego koloru. Skorzystaj w tym celu z darmowej wtyczki Colorzilla. Odbywa się to w następujący sposób:

  • Zainstaluj wtyczkę Colorzilla w przeglądarce Google Chrome lub Mozilla Firefox.
  • Kliknij kroplomierz w prawym górnym rogu przeglądarki.
  • Wybierz polecenie Aktywny próbnik kolorów strony.


  • Kliknij żądany kolor, aby skopiować jego kod w formacie HEX do schowka (kod formatu #ed3434 - skrót i 6 znaków).


  • Jeśli potrzebujesz kodu w formacie RGB lub HSL, kliknij kroplomierz, kliknij Kopiuj do schowka i wybierz potrzebny format.


  • Wklej kod do programu, w którym pracujesz.
  • Gotowy!

W całej prezentacji używaj nie więcej niż 5 kolorów

Nie zamieniaj swojej prezentacji w tęczę, nawet jeśli rozmowa dotyczy tematów dla dzieci. Duża ilość kolorów utrudnia czytanie i postrzeganie znaczenia slajdów. Najlepiej zastosować nie więcej niż 2-3 kolory na jednym slajdzie, biorąc pod uwagę główny kolor tła. W całej prezentacji - nie więcej niż pięć.

Zło:


Prawidłowy:


Zachowaj kontrast między tekstem a tłem

Tutaj sprawa jest prosta: jeśli tło jest ciemne, użyj jasnej czcionki. Jeśli jasne, to ciemne. Tekst na slajdzie musi być czytelny, w przeciwnym razie Twoi odbiorcy poczują się nieswojo i zamiast Cię słuchać, skupią swoją uwagę na próbowaniu zrozumienia tego, co tam napisałeś.

Zło:


Prawidłowy:


Unikaj cieni, gradientów i innych staromodnych efektów

Staraj się nadążać za duchem czasu i projektuj swoje slajdy tak, aby nie sprawiały wrażenia reliktu przeszłości. W końcu poziom zaufania odbiorców do Ciebie jako specjalisty będzie zależał od tego, jak dobrze zaprojektujesz swoją prezentację. Dobry specjalista cały czas się rozwija i podąża za nowymi trendami. Źle – nie chce dostrzec niczego nowego i uważa, że ​​to już w pełni nastąpiło. Czy sie zgadzasz? Następnie dąż do minimalizmu.

Zło:


Prawidłowy:


Unikaj obrazów stockowych o niskiej jakości

Zło:


Prawidłowy:


Jak odróżnić obraz stockowy niskiej jakości od obrazu wysokiej jakości?

Obrazy stockowe niskiej jakości mają pewne cechy. Oni:

  • używany na co drugiej stronie internetowej;



  • zawierają grafikę niskiej jakości (zwykle na białym tle);


  • przedstawiają sztuczne sytuacje i sztucznie uśmiechniętych ludzi.


Cóż, na deser, oto kilka świetnych zdjęć, które naśmiewają się z absurdu inscenizowanych zdjęć stockowych, abyś w końcu wiedział, jak je rozpoznać:




Używaj nowoczesnych czcionek

Calibri, Comic Sans, Times New Roman - tych czcionek można używać, ale nie polecam tego robić, bo... są dość nudne i nie wywołują pożądanego efektu na widzach. Lepiej wybierz bardziej nowoczesne czcionki. Na przykład Helvetica, Open Sans lub Roboto. Czcionki te są dość proste, ale nadają się do prawie każdego projektu.

Zło:


Prawidłowy:


Gdzie mogę znaleźć dobre czcionki?

Moim ulubionym miejscem do wyszukiwania i pobierania potrzebnych czcionek jest grupa VKontakte „ Darmowe czcionki" Istnieje wyszukiwarka i dość wygodne menu. Przy każdej czcionce znajduje się informacja o tym, czy można ją wykorzystać w celach komercyjnych, czy też nie. Przykładowo czcionka na zrzucie ekranu poniżej jest całkowicie darmowa, o czym świadczy napis w nawiasie – czcionka darmowa.


Gorąco polecam również zwrócenie uwagi na comiesięczne zbiory magazynu Infographics „Darmowe czcionki cyrylicowe”. To po prostu skarbnica fajnych czcionek cyrylicy! Każdą czcionkę można pobrać jednym kliknięciem bezpośrednio z artykułu. To prawda, że ​​​​będziesz musiał sam wyjaśnić rodzaj licencji, nie jest to wskazane w artykule.

Czcionka musi być czytelna

Wybierając czcionkę, zwróć uwagę na to, jak dobrze jest ona czytelna. Nietypowe, ozdobne czcionki szeryfowe wyglądają interesująco, ale czasami są tak trudne do odczytania, że ​​lepiej ich w ogóle unikać.

Zło:


Prawidłowy:


Rozwijamy tożsamość korporacyjną: zwiększamy świadomość marki i wyróżniamy firmę na tle konkurencji.

Na jednym slajdzie nie używaj więcej niż 3 czcionek

W całej prezentacji nie powinny znajdować się więcej niż trzy czcionki: czcionka tytułowa, czcionka główna i czcionka do ramek (w razie potrzeby). Jeśli użyjesz większej liczby czcionek, slajd będzie wyglądał niechlujnie i niepoważnie.

Zło:


Prawidłowy:


Często muszę też wytykać studentom błędy w prezentacjach do zajęć i prac dyplomowych.

Dzisiaj podpowiem Ci jak prawidłowo przygotować prezentację, aby Twój raport zrobił dobre wrażenie na odbiorcach.

Bez względu na cel Twojej prezentacji, może to być:

  • Obrona eseju, zajęć lub rozprawy doktorskiej;
  • Raport o wydarzeniach lub osiągnięciach;
  • Recenzja produktu;
  • Firma reklamowa.

Dla każdego zadania podstawowe zasady prawidłowego projektowania prezentacji są zawsze takie same!

A więc siedem prostych wskazówek od Siergieja Bondarenko i strony internetowej.

Myśl z wyprzedzeniem. Nie zapomnij o wymaganych sekcjach:

  1. Strona tytułowa (pierwszy slajd);
  2. Wstęp;
  3. Główna część prezentacji (zwykle zawiera kilka podrozdziałów);
  4. Wniosek.

Najważniejsza jest główna część prezentacji.

Tworząc go, wyobraź sobie, że wysłuchają Cię osoby słabo zaznajomione z tematem raportu. Powinni zrozumieć, czego dotyczy Twój raport i jaka jest Twoja rola w tym, co opisujesz.

2. Projekt prezentacji

Zaprojektuj tekst i tytuły różnych slajdów w tym samym stylu.

Jeśli wybrano dla nagłówki niebieski kolor i czcionka „Cambria”, na wszystkich slajdach nagłówki powinny być niebieskie i Cambria. Wybrano jako tekst podstawowy czcionka„Calibri” będziesz musiał go używać na wszystkich slajdach.


Możesz użyć innej czcionki i koloru, aby wyróżnić cytaty i notatki (nie powinno być ich jednak zbyt wiele).

Nie daj się zwieść nadmiernemu wyborowi zawartość tłuszczu, kursywa i kolorowy tekst.

3. Kolor tła prezentacji

Upewnij się, że tekst nie wtapia się w tło, pamiętaj, że kontrast na projektorze będzie niższy niż na monitorze.

Najlepsze tło – biały(lub blisko niego), a najlepszy kolor tekstu to czarny(lub bardzo ciemny w pożądanym odcieniu).

Mały test!

Porównaj te trzy przykłady, klikając pierwszy obraz i używając klawiszy strzałek na klawiaturze:

Które połączenia kolorów przypadły Ci do gustu najbardziej? Napisz w komentarzach!

4. Zaprojektuj slajd tytułowy (pierwszy).

Z treści pierwszego slajdu powinno być jasne, o czym mówimy, kogo dotyczy i kto jest autorem. Aby to zrobić, nie zapomnij wskazać:

  • Organizacja (instytucja edukacyjna, przedsiębiorstwo itp.);
  • Temat raportu (tytuł);
  • Nazwisko, imię i patronimik mówiącego (w całości);
  • Twój przełożony (jeżeli praca była wykonywana pod nadzorem innej osoby);
  • Dane kontaktowe (e-mail, adres strony internetowej, telefon).

Przykład uproszczonego projektu pierwszego slajdu prezentacji

Slajd tytułowy według GOST

Jeśli chcesz zbliżyć się jak najbliżej GOST 7.32-2001, rozważ następujące informacje z niego:

Strona tytułowa zawiera następujące informacje:
— nazwa organizacji macierzystej;
— nazwa organizacji wykonującej pracę badawczą;
— indeks uniwersalnej klasyfikacji dziesiętnej (UDC);
— kody Najwyższych Grup Klasyfikacyjnych Wszechrosyjskiego Klasyfikatora Produktów Przemysłowych i Rolniczych do celów Badań i Rozwoju (VKGOKP), poprzedzających wprowadzenie produktów do produkcji;
— numery identyfikujące raport;
— zatwierdzenia i pieczątki zatwierdzenia;
— nazwa dzieła;
— nazwa raportu;
— rodzaj raportu (końcowy, okresowy);
— numer (kod) utworu;
- stanowiska, stopnie naukowe, tytuły naukowe, nazwiska i inicjały kierowników organizacji realizującej pracę badawczą, kierowników pracy badawczej;
— miejsce i data sporządzenia raportu.

Przykład slajdu tytułowego prezentacji według GOST

Oto przykład projektu slajdu tytułowego jednej z moich prezentacji, zbliżonego do wymagań GOST:

Na slajdzie możesz zobaczyć:

  • Nazwy organizacji macierzystej i organizacji wykonującej
  • Rodzaj i nazwa pracy
  • Stanowisko i imię i nazwisko wykonawcy
  • Dane kontaktowe artysty
  • Miasto i rok prezentacji

Studenci muszą dodać po informacjach kontaktowych informacje o menadżerze(zamiast linijki o instytucji edukacyjnej w przykładzie).

zauważ to Projekt pierwszego slajdu zwykle różni się od kolejnych(ogólny styl jest przestrzegany) i Temat raportu zapisano największą czcionką.

Rozmiar czcionki tytułu slajdu musi mieć co najmniej 24 lata, a najlepiej 32 i więcej.

Zawsze dołączaj tytuł slajdu (każdego slajdu w prezentacji). Roztargniony słuchacz powinien w każdej chwili zrozumieć, o czym jest Twój raport!

Rozmiar czcionki tekstu podstawowego Lepiej wybrać od 24 do 28 (w zależności od wybranego rodzaju czcionki).

Materiał mniej ważny (dodatki i uwagi) można formatować w rozmiarach czcionek od 20 do 24.


Pamiętaj, że ekran, na którym pokażesz swoją prezentację, najprawdopodobniej będzie dość daleko od publiczności. Prezentacja będzie wyglądać na mniejszą niż po utworzeniu na ekranie.

Odsuń się na odległość 2-3 metrów od ekranu komputera i spróbuj przeczytać tekst w prezentacji. Jeśli slajdy są trudne do odczytania, zwiększ rozmiar czcionki. Jeśli tekst nie mieści się na jednym slajdzie, podziel go na 2, 3 lub więcej slajdów (najważniejsze, aby prezentacja była łatwa do przeglądania).

Spróbuj wybrać odpowiednie obrazy (zdjęcia, wykresy, diagramy itp.)


Pamiętaj, że Twoja prezentacja powinna mieć charakter wizualny, a obrazy znacznie zwiększają przejrzystość. Tylko nie przesadzaj, obrazy należy zastąpić tekstem =)

Po przeprowadzeniu szkolenia „Sztuka prezentacji” niemal natychmiast pojawia się pozytywny feedback od liderów i pracowników firm sieciowych. Gwałtowny wzrost liczby osób, które po prezentacji rozpoczynają współpracę z firmą, cieszy, a czasem zaskakuje uczestników szkolenia. „Wiesz” – mówią zwykle – „zamówiliśmy szkolenie, żeby nauczyć początkujących, jak prawidłowo prowadzić naszą prezentację, ale po ukończeniu szkolenia i zweryfikowaniu niektórych podejść do jego przygotowania i prowadzenia, uzyskujemy rezultaty, których nigdy się nie spodziewaliśmy: ludzie znacznie częściej niż dotychczas podpisują umowy i aktywnie angażują się w pracę.” W jednej z firm przeprowadziłem to szkolenie trzy razy w ciągu jednego miesiąca.

Jestem pewien, że prezentacja jest jedną z najważniejszych i najskuteczniejszych metod prowadzenia biznesu w firmach MLM. Prezentacja to umiejętność pokazania obecnym produktu, firmy lub czegokolwiek innego w najkorzystniejszym świetle. Celem prezentacji jest zachęcenie słuchaczy do podjęcia decyzji i podjęcia praktycznych działań zmierzających do zakupu produktu lub firmy. Dlatego bardzo ważne jest, aby prezentację „poprawnie” rozpocząć i poprawnie ją zakończyć, aby osiągnąć swój cel.

Początek prezentacji powinien zapewnić pełną zaufania relację między mówcą a publicznością. Bardzo ważne jest, aby pozyskać słuchaczy i zapewnić maksymalną percepcję informacji. A komplement od publiczności najlepiej w tym pomoże. Tylko, że to powinien być naprawdę profesjonalny komplement.

- Drodzy przyjaciele! Bardzo się cieszę, że widzę na tej sali tak wiele mądrych, życzliwych i pięknych twarzy. Dziękujemy, że przyszliście do nas, aby usłyszeć wspaniałe informacje o wyjątkowych możliwościach naszej wspaniałej firmy.

W ten lub coś w tym stylu czasami prezenterzy rozpoczynają swoje przemówienia. Wydawałoby się, że wszystko jest w porządku: słuchaczom powiedziano kilka czułych rzeczy, pochwalono firmę, ludzie byli w nastroju. Ale ci, którzy siedzieli na sali jako goście w podobnej sytuacji, wiedzą, że taki wstęp albo pozostaje bez echa, jak pierwsza rozmowa przed wydarzeniem, albo jest odbierany jako początek manipulacji w celu wyłudzenia osobistych oszczędności.

Na szkoleniu „Sztuka Prezentacji” rozmawiamy z uczestnikami o tym, jak ważne jest komplementowanie słuchaczy przed wystąpieniem i uczymy się, jak pisać takie komplementy. Istnieje wiele rodzajów komplementów i zawsze mają one na celu pozytywne cechy, umiejętności i zdolności danej osoby. Czego potrzeba, aby rozwinąć te pozytywne cechy? Potrzebne jest działanie. Dlatego komplementy dzielimy na cztery etapy: komplement za chęć działania, komplement za rozpoczęcie działania, komplement za kontynuację działania i komplement za zakończenie działania (za doprowadzenie sprawy do logicznego zakończenia). Osoby, które często przychodzą na prezentację, chcą uzyskać coś więcej niż aktualnie mają lub mają problemy, które chcą rozwiązać. Aby wesprzeć ich w pragnieniach i zwiększyć pewność siebie przed podjęciem decyzji, najlepiej w pierwszym etapie przekazać widzom komplement, chwaląc obecnych za chęć działania, aby zmienić swoje życie na lepsze.

1. Drodzy przyjaciele! Bardzo doceniam i szanuję Twoją chęć zmiany czegoś w swoim życiu. To świadczy o Waszej efektywności, niepokoju, a ja czuję niezwykłe podniesienie na duchu i odpowiedzialność, bo doskonale rozumiem, że potrzeba było pewnej siły psychicznej i determinacji, aby porzucić zwykłe rzeczy i przyjść na dzisiejszą prezentację.

2. Kiedy człowiek ma jakieś pragnienia lub problem, ma energię do działania, zaczyna szukać informacji, jak może rozwiązać problem. Drodzy przyjaciele! Dziś tu jesteś, co oznacza, że ​​masz chęć zmiany swojego życia na lepsze. Sugeruje to, że jesteś gotowy na dokonywanie wyborów, wzięcie odpowiedzialności i podjęcie działań. I to jest świetne.

3. Drodzy przyjaciele! Skoro dziś tu jesteś, oznacza to, że wyróżnia Cię skuteczność i aktywność. Chcesz coś zmienić w swoim życiu lub przynajmniej wprowadzić do niego nowy, pozytywny nurt. Doskonale rozumiem, że to nie bezczynna ciekawość sprowadziła Cię dzisiaj na naszą prezentację, ale chęć znalezienia nowych możliwości realizacji swoich celów, a to zasługuje na wdzięczność i szacunek.

Inną dobrą opcją na rozpoczęcie prezentacji jest intryga. Liderzy firm sieciowych dość często i z powodzeniem stosują tę technikę. Może to być historia opowiedziana w trzeciej osobie o Tobie, o pracowniku obecnym na sali, o sponsorze itp.

Trzy lata temu pewna kobieta, siedząc w nocy w kuchni i łkając przez około godzinę, zdecydowała: to jest to, trzeba coś z tym zrobić. Beznadzieja zacisnęła pętlę tak, że nie można było już oddychać. Nagie dzieci, zniszczone mieszkanie, marne zarobki, pusta lodówka i długi wielkie jak melancholia. Przyjaciele zniknęli nagle i tylko jeden, cały czas pogodny i radosny, mówił o jakiejś okazji, kiedy się spotkali. Każda możliwość była lepsza od rzeczywistości i zdecydowała. W ciągu trzech lat przeszliśmy drogę od biedy do dobrobytu, od niepewności do przywództwa, od samotności do bycia poszukiwanym. A oto ta kobieta przed tobą!

Intryga pomoże zainteresować słuchacza od pierwszej minuty, wskazać drogę od beznadziejności do sukcesu i przygotować słuchacza do postrzegania informacji jako szansy na osiągnięcie tego, czego chcą, jako narzędzia rozwiązywania istniejących problemów.

Po nawiązaniu kontaktu z odbiorcami prezentacja dostarcza informacji o firmie, produktach i biznesie. I tutaj dla mówiącego najtrudniej jest nie przeciążać pomieszczenia informacjami. Maksymalną ilość czasu należy przeznaczyć na historie, które pokazywałyby słuchaczom, jak ludzie odnieśli już korzyści, korzyści i przyjemność, korzystając z otrzymanych informacji. Aby to zrobić, historie muszą być prawdziwe, kolorowe, emocjonalne, z ważnymi interesującymi szczegółami i muszą być skierowane do warstwy społecznej obecnej w pomieszczeniu. Nie należy opowiadać uczniom o sukcesach emerytów, a nauczycielom o osiągnięciach personelu wojskowego i gospodyń domowych.

Z reguły najwięcej zastrzeżeń, jakie pojawiają się ze strony słuchaczy po prezentacji, dotyczą informacji związanych z biznesem. Powodem tego jest często szczegółowa opowieść o planie marketingowym firmy. Im dokładniej prezenter stara się to wytłumaczyć osobom siedzącym na sali, tym większy wywołuje to w nich strach. Bardziej logiczne jest takie ułożenie tego bloku informacyjnego, aby podczas prezentacji ludzie otrzymali odpowiedzi na pytania: co mogę zarobić w tym biznesie; Czy ten biznes jest prosty? jaką pomoc otrzymam; Czy to dobry moment na rozpoczęcie pracy? A wszystko to lepiej wspierają historie.

Po bloku informacyjnym o firmie potrzebne jest ostatnie zdanie w prezentacji, które zachęci ludzi do podjęcia decyzji i zrobienia pierwszego kroku. To zdanie jest właściwie celem całej prezentacji, bo najważniejsze jest zachęcenie ludzi do działania, i to do działania już teraz.

Jeśli powiesz publiczności: „Dziękuję za uwagę, miło było cię poznać”, jakie praktyczne działanie podejmie publiczność? Klaszczą w dłonie i pójdą do domu, bo koncert się skończył. W zdaniu muszą znajdować się czasowniki rozkazujące: podejmij decyzję, podpisz, kup, zrób... Poproś słuchaczy o podjęcie decyzji i wykonanie konkretnego kroku. Najprawdopodobniej przyszli na prezentację właśnie w tym celu.

Więc tylko czasownik! Wystarczy wezwanie do konkretnego działania! Ludzie mają pytania, gdy zainteresują ich nasze informacje, nadal będą mieli pewne zastrzeżenia, ponieważ przed podjęciem decyzji nadal będą chcieli upewnić się co do profesjonalizmu swojego sponsora. W żadnym wypadku mówca nie powinien wypowiadać zdania: „Teraz odpowiem na wszystkie Twoje pytania”.

Zadaniem prezentera jest dostarczenie informacji umożliwiających podjęcie decyzji, a na pytania będą odpowiadać osoby zapraszające osoby na prezentację. Dlatego ostatnie zdanie mówiącego może brzmieć mniej więcej tak: "Kochani, mam nadzieję, że informacje, które dzisiaj otrzymaliście wystarczą Wam do podjęcia decyzji. Podejmijcie ją już teraz, zróbcie pierwszy krok w stronę sukcesu. Teraz proszę abyś przyszedł do osób, które zaprosiły Cię na spotkanie, aby móc zadać pytania i podpisać umowę lub kupić produkty. Jestem pewien, że większość z Was zrobi jedno i drugie. Zatem działajcie!”

Siergiej Żykin,
międzynarodowy trener biznesu,
Dyrektor MCC „Ewolucja”.

Dlaczego mam kwalifikacje do pisania o prezentacjach? Ostatnie 2 lata poświęciłem na profesjonalne szkolenia mówców oraz prowadziłem szkolenia z prezentacji dla klientów korporacyjnych. Moje kursy wystąpień publicznych w Speakers Club znajdują się w pierwszej trójce najczęściej odwiedzanych w Moskwie i według opinii ekspertów wyróżniają się jakością od innych. W tym artykule podzielę się swoim praktycznym doświadczeniem i opowiem o 10 błędach mówców, które najczęściej obserwowałem w prezentacjach.

1. Wykonanie bez wstępu

Twój występ rozpoczyna się od ogłoszenia Twojego imienia przez gospodarza, zanim jeszcze wejdziesz na scenę. Daj prezenterowi tekst, jak Cię przedstawić, w przeciwnym razie powie tylko Twoje imię lub, co gorsza, będziesz musiał się przedstawić.

Autoprezentacja stawia mówcę w roli osoby, która musi zabrać głos, a nie w roli lidera, który przynosi słuchaczom przydatne pomysły. Przedstawiając się, trudno będzie ci ogłosić swoje regalia. Błąd wyjścia bez przedstawienia ma poważne konsekwencje: jeśli przedstawisz się zbyt skromnie, nie zostaniesz wysłuchany z należytą uwagą, nie jesteś autorytetem dla opinii publicznej; a jeśli w swoich poglądach zanadto się wywyższysz, będziesz znienawidzony za swą arogancję. Rozpocznij poprawnie wystąpienie, daj prezenterowi możliwość prawidłowego przedstawienia Cię.

2. Brak możliwości zaangażowania publiczności podczas „przerw technicznych”

Bardzo często spotykam się z sytuacją, gdy na scenę wchodzi prelegent i wręcza mi pendrive’a ze swoją prezentacją. Zgadnij, co on robi, gdy ładuję prezentację? Zgadza się – stoi tam, z poczuciem winy czeka i marnuje swoją władzę. Pierwsze wrażenie nie jest najlepsze – pasywny mówca to to samo, co psychoterapeuta na stołku z pętlą na szyi.

Najczęstszą rolą mówcy, jaką widziałem, jest rola winnego studenta, który naprawdę chce zadowolić komisję egzaminacyjną. W takiej roli, niezależnie od tego, co zrobisz lub powiesz, wszystko będzie brzmieć źle.

W latach 90. Channel One miał program z Leonidem Jakubowiczem „Koło fortuny”. Uczestnik stawał w nim w centrum i wybierał jedną z dróg do trzech stojących wokół niego wagonów. Odpowiadając poprawnie na pytania, podchodził coraz bliżej wybranego powozu. Bardzo często uczestnik, odpowiadając poprawnie na wszystkie pytania, docierał do wagonu, ale nie było tam nagrody – początkowo wybrał zły wagon. Wybierz właściwą rolę – rolę lidera czy rolę eksperta, w przeciwnym razie wszystkie Twoje wysiłki nie przyniosą rezultatów.

4. Przeprosiny na początku prezentacji

Słyszałem ich tysiące, od „znalazłem się tu zupełnie przez przypadek” po „spójrz na moje czoło, to nie jest plama, to ja z synem odgrywaliśmy rolę prezydenta i on przyłożył mi pieczątkę na czole”. Przeprosiny nie są wyrazem twojej uprzejmości, mówią jedynie, że nie jesteś godny przemawiać przed publicznością.

Nie myśl, że uzyskasz wyrozumiałość, przepraszając z góry. Zamiast ci współczuć, ludzie mogą zgodzić się, że nie masz doświadczenia i nie będą cię słuchać. Część publiczności może się domyślić, że nie masz doświadczenia, ale jeśli sam to powiesz, 100% osób siedzących na sali będzie o tym wiedziało.

Nie przepraszaj bezpośrednio ani pośrednio; to umniejsza znaczenie Twojej wiadomości. Jeśli się boisz, znoś strach, ale nie zmieniaj się w mięczaka.

Większość ludzi boi się występować publicznie. Dlatego starają się wymyślać wszelkie wymówki, aby odwrócić uwagę widza od siebie. Na scenie nie ma gdzie się schować, dlatego niedoświadczeni prelegenci ze swoją prezentacją starają się ukryć za obrazami. Ludzie stają się lektorami, sami patrzą na ekran i wypowiadają wszystko, co jest na nim napisane. To nie jest właściwe.

Co najmniej 80% uwagi słuchaczy podczas prezentacji powinno być skupione na mówcy, a w przypadku doskonałych prezentacji odsetek ten przekracza 90%. To Ty prowadzisz prezentację, a nie ekran. On tylko Ci pomaga. Nie róbcie kolejnego zamieszania w kwestii ról.

6. Punktory

Kropki umieszczone przed elementami nazywane są listami punktowanymi. Wymienię je poniżej w celu demonstracji.

Mam do Ciebie pytanie: „Od kiedy potrafimy czytać i słuchać jednocześnie?”

Zostaw wypunktowaną listę na zakupy. Używaj obrazów zamiast list. Pamiętaj, że mózg może skupić się tylko na jednym celu. Nie dziel uwagi słuchaczy pomiędzy lektorem a tekstem na ekranie.

7. Ekran ze zdjęciem, które zostało już omówione

Najlepszym sposobem wyjaśnienia jest pokazanie. Bardzo często po pokazaniu obrazu wizualnego mówca zaczyna mówić na nowy temat, pozostawiając przed publicznością stary obraz na ekranie. To fragmentuje uwagę słuchaczy i niszczy prawa percepcji. Aby utrzymać uwagę odbiorców, musisz usunąć zdjęcie, gdy tylko skończysz o nim mówić. Jeśli nie masz obrazu zastępczego dla nowego motywu, po prostu utwórz czarny ekran pomiędzy obrazami.

8. Patrzenie na podłogę, sufit, ekran, kartkę papieru...

Pamiętaj raz na zawsze, że najbezpieczniejszym miejscem, na które możesz patrzeć podczas wystąpień publicznych, są oczy słuchaczy. Tylko spojrzenie w oczy buduje zaufanie. W Klubie Głośników przeprowadziłem taki eksperyment: pytałem słuchaczy o stopień zaufania do mówcy i porównywałem odpowiedzi z obszarami, na które mówca spoglądał podczas wystąpienia. Wyniki zaskoczyły obecnych – słuchacze, z którymi mówca utrzymywał kontakt wzrokowy, wyrazili duże zaufanie do mówcy, a ci, którzy „nie zrozumieli wzroku” nie uwierzyli mówcy i stwierdzili, że „nie lubią go”. Jednocześnie obaj nie potrafili konkretnie podać powodu, dla którego lubili lub nie lubili mówcę. Wszystko było w wyglądzie. Spójrz ludziom w oczy. Zawsze.

9. Omawianie tematu bez wyrażania osobistych doświadczeń

Wielu mówców pełni rolę przekazicieli informacji. Z Internetu lub książek dowiadują się, „jak drapać prosiaka po brzuchu” i myślą, że to wystarczy, aby przeprowadzić udaną prezentację. Nie, to nie wystarczy. Jeśli nie podzielisz się swoim osobistym doświadczeniem, wydarzy się jedna z dwóch rzeczy: albo Twoja prezentacja będzie nudna, albo Ci nie uwierzą.

Przygotowując swoje przemówienie, musisz pamiętać, że informacji jest teraz pod dostatkiem - w Internecie jest już więcej megabajtów niż dolarów na świecie.

Publiczność nie ufa już teoretykom. Przedstaw szeroko swoje osobiste doświadczenia. Niezależnie od tematu przemówienia, wzbogacaj je osobistymi historiami.

Bądź świadomy triku stosowanego przez sprzedawców ubezpieczeń. Nie mówią ci, jak przydatne jest posiadanie ubezpieczenia. Opowiadają, jak przed pracą w firmie ubezpieczeniowej spłonął im dom, a teraz dzięki ubezpieczeniu mieszkają w luksusowej rezydencji i nic ich nie obchodzi. Ubezpieczyciele wiedzą, że ten, kto nie mówi o osobistych doświadczeniach, ten dmucha w gwizdek. Nie ma co kłamać, ale ten przykład z branży ubezpieczeniowej bardzo dobrze oddaje tę kwestię. Osobiste doświadczenia są nie tylko ciekawsze do słuchania, ale także odciskają piętno na prezentacji i budzą zaufanie opinii publicznej.

Pozycja ta zaliczana jest do kategorii zaawansowanych i najlepiej jest ją trenować pod okiem trenera.

Wszyscy chcemy być uprzejmi i zadowolić publiczność. Ale jest jeden problem z uprzejmością – nie powinna ona przerodzić się w francuski pocałunek w tyłek słuchacza.

„Dziękuję” na końcu przemówienia lub, co gorsza, „dziękuję za uwagę” oznacza: „Dziękuję, że mnie wysłuchałeś. Z tego, co zostało powiedziane, niewiele wynikało, dlatego dziękuję za waszą uprzejmość, dobrzy ludzie” czy coś w tym rodzaju.

To nie mówca powinien być wdzięczny słuchaczom za wysłuchanie, ale słuchacze powinni być wdzięczni mówcy za wygłoszenie pożytecznego przemówienia. Czy uważasz, że Twoje przemówienie jest przydatne? A jeśli nie, to dlaczego wystąpiłeś?

Amerykańscy prezydenci zwykle kończą swoje przemówienia słowami „Niech Bóg błogosławi Amerykę”.

Kultury Wschodu, w tym Rosyjska, dopiero uczą się przyjmować wdzięczność za korzyści, jakie przyniosły. Dlatego naszym słuchaczom jest trudniej.

Czasami występując przed publicznością łamię swoją zasadę i wypowiadam słowa wdzięczności, ale dopiero po gromkich brawach. Dziękuję za oklaski, a nie za wysłuchanie mnie.

Jak zakończyć przemówienie bez podziękowania? Punktem końcowym przemówienia jest mocne zakończenie, ton głosu i mowa ciała. Podziękowanie jest przyznaniem się do niemożności profesjonalnego zakończenia prezentacji.

To tylko kilka błędów, jakie popełniają początkujący mówcy, gdy wchodzą na scenę. Ale być może najważniejszym błędem, którego nie ma na tej liście, jest oczekiwanie od siebie dobrej prezentacji bez praktycznego doświadczenia. Wystąpienia publiczne to nic innego jak zbiór nawyków. Nie można ich rozwijać siedząc w domu. Wystąpienia publiczne to beczka praktyki i łyżka teorii. Dałem Ci łyżkę teorii w najlepszy możliwy sposób, szukaj dobrej beczki...

Według psychologów strach przed wystąpieniami publicznymi jest większy niż strach przed śmiercią!

Najbardziej zadziwiające jest to, że ci ludzie, którzy w końcu pokonali ten strach, po pewnym czasie zaczęli czerpać ogromną przyjemność z występów.

Dlaczego pytasz. To bardzo proste, kiedy pokonasz barierę i zobaczysz uważne, zainteresowane oczy słuchaczy, zaczniesz szanować i cenić siebie. Oznacza to, że następuje skok w rozwoju osobistym.

Jeśli jest ogromna liczba osób, którym się to udało, to Ty też możesz!

Za każdym razem, gdy robisz prezentację dla klienta, przyszłego partnera lub dyrektora, musisz wszystko zaplanować z wyprzedzeniem. Musisz jasno zrozumieć, w jaki sposób zamierzasz przekazać główną ideę i informacje. Zrób plan, napisz tekst i przećwicz kilka razy.

Oto kilka wskazówek, jak najlepiej wykorzystać prezentacje.

1. Burza mózgów.

Określ potrzeby swoich odbiorców. Znajdź ich problemy. I zastanów się, jak mogą je rozwiązać dzięki Twojej propozycji.

Przed prezentacją porozmawiaj indywidualnie z kilkoma z nich. To doda ci autorytetu. W takim przypadku Twoi klienci lub partnerzy zobaczą, że poważnie podchodzisz do swojego biznesu.

2. Styl biznesowy.

Aby być traktowanym poważnie, musisz wyglądać poważnie.

Garnitur, krawat, zakryte buty i fryzura są zawsze mile widziane! Dodaj do tego dobre perfumy, a poczujesz się pewnie.

3. Pierwsze wrażenie

Najgorzej jest, gdy publiczność już się zebrała, a Ty nie jesteś jeszcze gotowy. Pamiętasz bardzo poprawne i ważne powiedzenie? NIGDY nie mamy drugiej szansy na zrobienie PIERWSZEGO wrażenia.

Oblicz, ile czasu potrzebujesz na podróż, biorąc pod uwagę nieprzewidziane opóźnienia i korki. Przygotuj z wyprzedzeniem wszystkie niezbędne narzędzia i materiały. Zwróć uwagę na małe rzeczy: czy markery piszą, czy jest wystarczająco dużo papieru. Utwórz kopię slajdów prezentacji. Gdy wszystko będzie gotowe na czas, z dobrą energią rozpoczniecie prezentację.

4. Nawiąż kontakt

Kiedy robisz prezentację konkretnym osobom, staraj się zebrać dane osobowe. Zwłaszcza o ludziach, od których będzie zależała decyzja. Pamiętaj, im więcej dowiesz się o swoich potencjalnych partnerach lub klientach, tym lepiej będziesz mógł im przekazać swoją ofertę.

Dziś łatwo jest zbierać informacje, nawet jeśli nie ma wspólnej płaszczyzny porozumienia. Internet Ci pomoże. Szukaj informacji w wyszukiwarkach, sieciach społecznościowych, Twitterze.

5. Limit czasu

Ustal jasny limit czasu. Dobra prezentacja nie powinna trwać dłużej niż 45-60 minut. Jest to czas, w którym słuchacze będą najbardziej skoncentrowani.

Ćwicz z zegarkiem. Wyeliminuj lub ogranicz wszystko, co możesz. Planując swój czas, zostaw 5-10 minut na nieoczekiwane. Podczas prezentacji poproś kolegę, aby kontrolował czas i pokazywał znakami, ile jeszcze zostało. Na początku prezentacji powiedz widzom, jak długo będzie ona trwała.

Jak sprawić, by Twój występ był jasny i niezapomniany?

6. Stój

Zawsze rób prezentacje stojące. Kiedy stoisz, poziom wpływu energii jest znacznie silniejszy. Prosimy o zadbanie o to, aby pomiędzy Państwem a publicznością nie było żadnych barier w postaci stołów czy pustych krzeseł.

Twoim zadaniem jest przekazanie informacji słuchaczom w taki sposób, aby uzyskać efekt w postaci współpracy. Możesz więc dowolnie zmieniać aranżację stołów i krzeseł, aby osiągnąć swój cel.

7. Sprawdź poziom głośności.

Jeśli biuro lub sala, w której będziesz prowadzić prezentację, jest duże, koniecznie sprawdź, czy słychać Cię w różnych częściach biura. Słuchacze nie powinni słuchać i zgadywać, co mówisz.

8. Zacznij od planu.

Rozpoczęcie prezentacji z agendą robi dobre pierwsze wrażenie, a także pozwala skutecznie zarządzać prezentacją.

Dzięki agendzie tworzysz przyjazną atmosferę, ponieważ pokazujesz, że cenisz swój czas i czas publiczności. Pamiętaj, aby to zrobić.

9. Podaj konkretne przykłady.

Możesz powiedzieć: „Kupując ten produkt, zaoszczędzisz pieniądze”. Lepiej to powiedzieć: „Klienci korzystający z tego sprzętu (produktu) oszczędzają średnio X dolarów rocznie”.

Rozmawiaj z klientami i partnerami o KORZYŚCIach, a nie o cechach swojego produktu lub pomysłu na biznes. Na seminarium omówimy, jak zamienić nudne cechy w nieodparte korzyści.

10. Podaj przykłady z życia i recenzje.

Podaj przykład konkretnej osoby, która zrobiła dokładnie to, co zasugerowałeś, i jaki był tego rezultat. Podaj jak najwięcej przykładów wykorzystania Twojego produktu lub usługi w oparciu o historie prawdziwych ludzi.

To najważniejsza część prezentacji. Jeśli nie masz takich historii, to chociaż kilka recenzji zadowolonych klientów.

11. Zilustruj swoją prezentację

Podczas prezentacji wykorzystuj zdjęcia, slajdy, wykresy — wszystko, co przyciągnie uwagę słuchaczy. Po prezentacji kwestionariusze, broszury, ulotki sprawdzają się bardzo dobrze, bo... Możesz dać je innym jako przypomnienie prezentacji.

Przygotuj wcześniej materiał do prezentacji. Jeśli korzystasz ze slajdów, napisz tekst dużymi literami, a obrazy i wykresy rozjaśnij. Slajdy powinny zawierać tylko najważniejsze punkty, które podkreślają to, co chcesz, aby słuchacze zapamiętali. Kwestionariusze i ulotki umieszczone na końcu prezentacji służą WYŁĄCZNIE do późniejszego skontaktowania się z odbiorcami, jeśli nie są oni obecnie zainteresowani Twoją propozycją.

12. Poproś o opinię

Po zakończeniu zapytaj odbiorców, czy mają jakieś pytania. W ten sposób odpowiadając na pytania i zachęcając do zadawania nowych, włączasz ich do dyskusji.

Pamiętaj, aby zadawać pytania. Informacje zwrotne pozwolą Ci poznać prawdziwe opinie i wątpliwości innych osób. W ten sposób „usuwasz” zastrzeżenia i masz większą szansę na zawarcie zyskownej transakcji.

13. Zwróć się do tej osoby osobiście.

Odpowiadając na pytania, dowiedz się, jak nazywa się osoba, która zadała Ci pytanie, i porozmawiaj z nią osobiście. Pomogą Ci w tym informacje, które zebrałeś przed prezentacją na temat odbiorców. Nie może tu być żadnych zdań bezosobowych i sformułowań ogólnych. Odpowiedz konkretnej osobie na konkretne pytanie.

Jeśli Twoi odbiorcy nie są Ci znani, zanim odpowiesz na pytanie, dowiedz się, jak nazywa się osoba, która je zadała. Zwracaj się do osoby po imieniu. Pokaż, że szanujesz ludzi, z którymi chcesz współpracować. Odwzajemnią Twoje uczucia.

14. Słuchaj wskazówek.

Słuchaj uważnie, sami słuchacze pomogą Ci zrozumieć ich problemy. Wystarczy, że pokażesz im, jak mogą je rozwiązać za pomocą Twojej propozycji.

Pamiętaj, że ludzie sukcesu milczą, uważnie słuchają i zadają właściwe pytania. Słuchanie to kluczowa umiejętność, którą należy aktywnie rozwijać.

15. Język ciała.

Zwróć uwagę na to, JAK słucha Cię publiczność. Mowa ciała może powiedzieć więcej niż najbardziej uprzejme i pełne szacunku wyrażenia. Jeśli słuchacze pochylą się do przodu i kiwają głowami, podoba im się to, co mówisz. Kiedy siedzą odchyleni do tyłu ze skrzyżowanymi rękami, oznacza to sceptycyzm i nieufność. Jeśli słyszysz chrapanie, jest to z pewnością zły znak J

Kiedy zauważysz, że uwaga publiczności jest rozproszona lub jest sceptyczna, zatrzymaj się! Zacznij zadawać pytania! Przynajmniej zapytaj: „Czy jesteś zainteresowany?” Nie ma sensu dalej tego kontynuować, nie przyniesie to efektów i będziesz rozczarowany. Zadawanie pytań to najskuteczniejsza metoda zawarcia udanej transakcji.

16. Zawarcie umowy.

Kiedy już odpowiedziałeś na wszystkie otrzymane pytania, czas zadać konkretne, bezpośrednie pytania.

„Czy tego szukasz?”

„Czy będziesz kupować hurtowo?”

„Czy jesteś już gotowy do podpisania umowy?”

Pamiętać! Należy głośno wypowiedzieć swoją propozycję i podać cel, w jakim została przygotowana prezentacja.

Poćwicz mówienie na głos tego, czego chcesz. W przeciwnym razie Twoje prezentacje będą służyć WYŁĄCZNIE celom informacyjnym. W ten sposób nie zarobisz pieniędzy.

17. Zostaw czas na nieformalną rozmowę.

Po formalnej prezentacji przejdź do komunikacji nieformalnej. Bardzo często nieformalna atmosfera pozwala zrozumieć i zbliżyć się do klientów lub partnerów.

Zaproponuj herbatę, kawę. Wybierz się na wycieczkę po swoim biurze. Pozwól ludziom się zrelaksować i zadaj dalsze pytania. To właśnie w takim środowisku można poznać prawdziwe przyczyny odmów lub decyzji.

Umiejętność tworzenia błyskotliwych i przekonujących prezentacji nie przychodzi sama z siebie – jest wynikiem praktyki i stosowania profesjonalnych metod pracy z informacją.

Post z 22.07.2012 o godzinie 15:07

Każdego, kto dopiero zaczynał robić prezentacje, dręczyło pytanie: jak zakończyć prezentację poprawne, piękne i oryginalne. Dlaczego jest to potrzebne, jest całkiem jasne: aby pozostawić pozytywne wrażenie, zostać zapamiętanym przez prezentację i poprowadzić widza do potrzebnych działań.

Kiedy ktoś myśli o skutecznym zakończeniu prezentacji, myśli o samej prezentacji. Ale to, jak sobie poradzisz, zależy bezpośrednio od przygotowanych slajdów prezentacji. W tym artykule przyjrzymy się, jak wykonać końcowe slajdy prezentacji sprzedażowej.

Jaki jest najczęstszy błąd na końcu prezentacji?

Ten błąd powtarza się tak często, że jego użycie nadal uważane jest za słuszne wyjście – po prostu podziękować widzowi za uwagę na ostatnim slajdzie. Tradycyjna uprzejmość, ale czy przybliża Cię do celu, dla którego przygotowałeś prezentację?

Wyobraź sobie: skończyłeś oglądać czyjąś prezentację, zobaczyłeś slajd „Dziękuję za uwagę”, po czym się rozproszyłeś, a przed tobą był ten sam piękny napis i nic więcej. Napis ten pozostanie ostatnim wspomnieniem w głowie osoby, która oglądała i słuchała prezentacji. Być może nie pamiętasz już, o czym była prezentacja i do czego doprowadziła.

Zazwyczaj ostatni slajd nie zawiera wniosków, zachęt do działania ani po prostu tekstu wzmacniającego przekazywany materiał. Kontakty prezenterów są jeszcze rzadsze.

Co ten slajd ma mówić? Do jakich działań powinien zachęcać widzów? Ten punkt jest zwykle pomijany podczas przygotowań. Ale każdy slajd powinien nieść pewien ładunek semantyczny i mówić sam za siebie.

Jest impas, ale prezentacja ma na celu lepsze postrzeganie i zapamiętywanie informacji przekazywanych przez prezentera.

Jak zakończyć prezentację- 10 najlepszych sposobów

10. Zabezpiecz materiał. Wystaw recenzję podsumowującą. W XXI wieku każdy człowiek codziennie przetwarza ogromne strumienie informacji, przez co każde postrzeganie nowych danych staje się znacznie bardziej skomplikowane. Ułatw pracę swoim odbiorcom. Jeśli podczas prezentacji poruszyłeś kilka ważnych spraw, na koniec przypomnij o czym była mowa. Zapisz najważniejsze punkty prezentacji.

9. Podsumuj. Na ostatnim slajdzie podsumuj wszystko, co zostało powiedziane, aby widzowie zapamiętali to, co zobaczyli. Powtarzaj ważne punkty. Przekaż swoim odbiorcom właściwe wnioski, których potrzebujesz.

8. Zamknij krąg. Spróbuj zakończyć w ten sam sposób, w jaki zacząłeś. Rozwiń tę myśl. Na przykład podczas prezentacji udowodniłeś to, o czym mówiłeś na samym początku. Przecież na początku wyrażono oryginalny pomysł, postawiono istotny dla odbiorców problem. Jeśli nie, to popełniono poważny błąd podczas pisania prezentacji. Przerób początek swojej prezentacji, póki jest jeszcze czas! Przeczytaj nasz inny artykuł o tym, jak rozpocząć prezentację.

7. Odpowiadaj na pytania publiczności. Jeśli prezentacja ma służyć wystąpieniu, ostatnie 10% czasu zostaw na interakcję z publicznością. Jeśli prezentacja przeznaczona jest do przesłania, na końcu prezentacji umieść FAQ - odpowiedzi na najpopularniejsze pytania dotyczące Twojego tematu.

6. Zachęcaj ludzi do zapamiętania Twojej przemowy. Sprzeciwiaj się oczekiwaniom. Jak w niebanalny sposób zakończyć prezentację? Zadaj pytanie retoryczne, rozbudź ciekawość widza, opowiedz piękną i ciekawą historię, złóż oryginalną wypowiedź. Wykorzystaj wszystkie sposoby, aby zostać zapamiętanym.

5. Motywuj. Zainspiruj swoją publiczność. Po prostu dlatego, że każdy człowiek w naturalny sposób lubi słyszeć słowa aprobaty i wsparcia. W ten sposób zachęcisz osobę do zrobienia pierwszego kroku, stanie się dla niej przydatna oraz zyskasz jej zaufanie i lojalność.

4. Namaluj obraz przyszłości. Porozmawiaj o tym, co się stanie, gdy odbiorcy prezentacji skorzystają z Twojego rozwiązania. Nawet jeśli nie chodzi o ratowanie świata, a po prostu o ulepszenie biznesu klienta w oryginalny sposób. Kolorowo i w liczbach przedstaw obraz możliwej wersji przyszłości – występ i prezentowany produkt na pewno zapadną w pamięć, a Ty zdobędziesz zaufanie publiczności.

3. Wezwij do konkretnego działania. Nie zostawiaj odbiorców w zawieszeniu. Przejąć inicjatywę. W końcu Twoja praca miała konkretny cel - wskaż to. Powiedz nam, co dalej robić i jak to pomoże.

Zachęć odbiorców, aby skontaktowali się z Tobą, aby:

  • zostaw kontakty
  • wypełnij formularz
  • zadać dodatkowe pytania
  • uzyskać szczegóły
  • negocjować warunki
  • usługę zamówienia
  • kupić produkt

2. Zostaw swoje dane kontaktowe. Niech ostatnią rzeczą, którą widz zobaczy w Twojej prezentacji, będzie bezpośredni punkt kontaktu z Tobą. Proszę to wskazać:

  • Twoje imię/nazwa firmy
  • numer telefonu
  • Adres e-mail
  • linki do sieci społecznościowych
  • Twoje zdjęcie i/lub logo

Istnieją dwa rodzaje prezentacji: do e-maili i do samodzielnej nauki oraz do wystąpień przed prawdziwymi ludźmi.W tym artykule omówimy prezentacje przed ludźmi.

Dlaczego mam kwalifikacje do pisania o prezentacjach? Ostatnie 2 lata poświęciłem na profesjonalne szkolenia mówców oraz prowadziłem szkolenia z prezentacji dla klientów korporacyjnych. Moje kursy wystąpień publicznych w Speakers Club znajdują się w pierwszej trójce najczęściej odwiedzanych w Moskwie i według opinii ekspertów wyróżniają się jakością od innych. W tym artykule podzielę się swoim praktycznym doświadczeniem i opowiem o 10 błędach mówców, które najczęściej obserwowałem w prezentacjach.

1. Wykonanie bez wstępu

Twój występ rozpoczyna się od ogłoszenia Twojego imienia przez gospodarza, zanim jeszcze wejdziesz na scenę. Daj prezenterowi tekst, jak Cię przedstawić, w przeciwnym razie powie tylko Twoje imię lub, co gorsza, będziesz musiał się przedstawić.

Autoprezentacja stawia mówcę w roli osoby, która musi zabrać głos, a nie w roli lidera, który przynosi słuchaczom przydatne pomysły. Przedstawiając się, trudno będzie ci ogłosić swoje regalia. Błąd wyjścia bez przedstawienia ma poważne konsekwencje: jeśli przedstawisz się zbyt skromnie, nie zostaniesz wysłuchany z należytą uwagą, nie jesteś autorytetem dla opinii publicznej; a jeśli w swoich poglądach zanadto się wywyższysz, będziesz znienawidzony za swą arogancję. Rozpocznij poprawnie wystąpienie, daj prezenterowi możliwość prawidłowego przedstawienia Cię.

2. Brak możliwości zaangażowania publiczności podczas „przerw technicznych”

Bardzo często spotykam się z sytuacją, gdy na scenę wchodzi prelegent i wręcza mi pendrive’a ze swoją prezentacją. Zgadnij, co on robi, gdy ładuję prezentację? Zgadza się – stoi tam, z poczuciem winy czeka i marnuje swoją władzę. Pierwsze wrażenie nie jest najlepsze – pasywny mówca to to samo, co psychoterapeuta na stołku z pętlą na szyi.

3. Wybrano złą rolę

Najczęstszą rolą mówcy, jaką widziałem, jest rola winnego studenta, który naprawdę chce zadowolić komisję egzaminacyjną. W takiej roli, niezależnie od tego, co zrobisz lub powiesz, wszystko będzie brzmieć źle.

W latach 90. Channel One miał program z Leonidem Jakubowiczem „Koło fortuny”. Uczestnik stawał w nim w centrum i wybierał jedną z dróg do trzech stojących wokół niego wagonów. Odpowiadając poprawnie na pytania, podchodził coraz bliżej wybranego powozu. Bardzo często uczestnik, odpowiadając poprawnie na wszystkie pytania, docierał do wagonu, ale nie było tam nagrody – początkowo wybrał zły wagon. Wybierz właściwą rolę – rolę lidera czy rolę eksperta, w przeciwnym razie wszystkie Twoje wysiłki nie przyniosą rezultatów.

4. Przeprosiny na początku prezentacji

Słyszałem ich tysiące, od „znalazłem się tu zupełnie przez przypadek” po „spójrz na moje czoło, to nie jest plama, to ja z synem odgrywaliśmy rolę prezydenta i on przyłożył mi pieczątkę na czole”. Przeprosiny nie są wyrazem twojej uprzejmości, mówią jedynie, że nie jesteś godny przemawiać przed publicznością.

Nie myśl, że uzyskasz wyrozumiałość, przepraszając z góry. Zamiast ci współczuć, ludzie mogą zgodzić się, że nie masz doświadczenia i nie będą cię słuchać. Część publiczności może się domyślić, że nie masz doświadczenia, ale jeśli sam to powiesz, 100% osób siedzących na sali będzie o tym wiedziało.

Nie przepraszaj bezpośrednio ani pośrednio; to umniejsza znaczenie Twojej wiadomości. Jeśli się boisz, znoś strach, ale nie zmieniaj się w mięczaka.

5. Głos za obrazem

Większość ludzi boi się występować publicznie. Dlatego starają się wymyślać wszelkie wymówki, aby odwrócić uwagę widza od siebie. Na scenie nie ma gdzie się schować, dlatego niedoświadczeni prelegenci ze swoją prezentacją starają się ukryć za obrazami. Ludzie stają się lektorami, sami patrzą na ekran i wypowiadają wszystko, co jest na nim napisane. To nie jest właściwe.

Co najmniej 80% uwagi słuchaczy podczas prezentacji powinno być skupione na mówcy, a w przypadku doskonałych prezentacji odsetek ten przekracza 90%. To Ty prowadzisz prezentację, a nie ekran. On tylko Ci pomaga. Nie róbcie kolejnego zamieszania w kwestii ról.

6. Punktory

Kropki umieszczone przed elementami nazywane są listami punktowanymi. Wymienię je poniżej w celu demonstracji.

  • mleko
  • Kefir

Mam do Ciebie pytanie: „Od kiedy potrafimy czytać i słuchać jednocześnie?”

Zostaw wypunktowaną listę na zakupy. Używaj obrazów zamiast list. Pamiętaj, że mózg może skupić się tylko na jednym celu. Nie dziel uwagi słuchaczy pomiędzy lektorem a tekstem na ekranie.

7. Ekran ze zdjęciem, które zostało już omówione

Najlepszym sposobem wyjaśnienia jest pokazanie. Bardzo często po pokazaniu obrazu wizualnego mówca zaczyna mówić na nowy temat, pozostawiając przed publicznością stary obraz na ekranie. To fragmentuje uwagę słuchaczy i niszczy prawa percepcji. Aby utrzymać uwagę odbiorców, musisz usunąć zdjęcie, gdy tylko skończysz o nim mówić. Jeśli nie masz obrazu zastępczego dla nowego motywu, po prostu utwórz czarny ekran pomiędzy obrazami.

8. Patrzenie na podłogę, sufit, ekran, kartkę papieru...

Pamiętaj raz na zawsze, że najbezpieczniejszym miejscem, na które możesz patrzeć podczas wystąpień publicznych, są oczy słuchaczy. Tylko spojrzenie w oczy buduje zaufanie. W Klubie Głośników przeprowadziłem taki eksperyment: pytałem słuchaczy o stopień zaufania do mówcy i porównywałem odpowiedzi z obszarami, na które mówca spoglądał podczas wystąpienia. Wyniki zaskoczyły obecnych – słuchacze, z którymi mówca utrzymywał kontakt wzrokowy, wyrazili duże zaufanie do mówcy, a ci, którzy „nie zrozumieli wzroku” nie uwierzyli mówcy i stwierdzili, że „nie lubią go”. Jednocześnie obaj nie potrafili konkretnie podać powodu, dla którego lubili lub nie lubili mówcę. Wszystko było w wyglądzie. Spójrz ludziom w oczy. Zawsze.

9. Omawianie tematu bez wyrażania osobistych doświadczeń

Wielu mówców pełni rolę przekazicieli informacji. Z Internetu lub książek dowiadują się, „jak drapać prosiaka po brzuchu” i myślą, że to wystarczy, aby przeprowadzić udaną prezentację. Nie, to nie wystarczy. Jeśli nie podzielisz się swoim osobistym doświadczeniem, wydarzy się jedna z dwóch rzeczy: albo Twoja prezentacja będzie nudna, albo Ci nie uwierzą.

Przygotowując swoje przemówienie, musisz pamiętać, że informacji jest teraz pod dostatkiem - w Internecie jest już więcej megabajtów niż dolarów na świecie.

Publiczność nie ufa już teoretykom. Przedstaw szeroko swoje osobiste doświadczenia. Niezależnie od tematu przemówienia, wzbogacaj je osobistymi historiami.

Bądź świadomy triku stosowanego przez sprzedawców ubezpieczeń. Nie mówią ci, jak przydatne jest posiadanie ubezpieczenia. Opowiadają, jak przed pracą w firmie ubezpieczeniowej spłonął im dom, a teraz dzięki ubezpieczeniu mieszkają w luksusowej rezydencji i nic ich nie obchodzi. Ubezpieczyciele wiedzą, że ten, kto nie mówi o osobistych doświadczeniach, ten dmucha w gwizdek. Nie ma co kłamać, ale ten przykład z branży ubezpieczeniowej bardzo dobrze oddaje tę kwestię. Osobiste doświadczenia są nie tylko ciekawsze do słuchania, ale także odciskają piętno na prezentacji i budzą zaufanie opinii publicznej.

10. „Dziękuję” na koniec prezentacji

Pozycja ta zaliczana jest do kategorii zaawansowanych i najlepiej jest ją trenować pod okiem trenera.

Wszyscy chcemy być uprzejmi i zadowolić publiczność. Ale jest jeden problem z uprzejmością – nie powinna ona przerodzić się w francuski pocałunek w tyłek słuchacza.

„Dziękuję” na końcu przemówienia lub, co gorsza, „dziękuję za uwagę” oznacza: „Dziękuję, że mnie wysłuchałeś. Z tego, co zostało powiedziane, niewiele wynikało, dlatego dziękuję za waszą uprzejmość, dobrzy ludzie” czy coś w tym rodzaju.

To nie mówca powinien być wdzięczny słuchaczom za wysłuchanie, ale słuchacze powinni być wdzięczni mówcy za wygłoszenie pożytecznego przemówienia. Czy uważasz, że Twoje przemówienie jest przydatne? A jeśli nie, to dlaczego wystąpiłeś?

Amerykańscy prezydenci zwykle kończą swoje przemówienia słowami „Niech Bóg błogosławi Amerykę”.

Kultury Wschodu, w tym Rosyjska, dopiero uczą się przyjmować wdzięczność za korzyści, jakie przyniosły. Dlatego naszym słuchaczom jest trudniej.

Czasami występując przed publicznością łamię swoją zasadę i wypowiadam słowa wdzięczności, ale dopiero po gromkich brawach. Dziękuję za oklaski, a nie za wysłuchanie mnie.

Jak zakończyć przemówienie bez podziękowania? Punktem końcowym przemówienia jest mocne zakończenie, ton głosu i mowa ciała. Podziękowanie jest przyznaniem się do niemożności profesjonalnego zakończenia prezentacji.

Wreszcie

To tylko kilka błędów, jakie popełniają początkujący mówcy, gdy wchodzą na scenę. Ale być może najważniejszym błędem, którego nie ma na tej liście, jest oczekiwanie od siebie dobrej prezentacji bez praktycznego doświadczenia. Wystąpienia publiczne to nic innego jak zbiór nawyków. Nie można ich rozwijać siedząc w domu. Wystąpienia publiczne to beczka praktyki i łyżka teorii. Dałem Ci łyżkę teorii w najlepszy możliwy sposób, szukaj dobrej beczki...

Powiązane publikacje