Wykorzystanie edytora tekstu (edytora) w czynnościach zawodowych. Streszczenie: Technologie komputerowe do przygotowywania dokumentów tekstowych Wykorzystanie edytora tekstu w działalności zawodowej

Jakie parametry składają się na format strony, zasugeruj ich wartości dla projektu arkusza do wstępnego badania pacjenta szpitalnego.

Co charakteryzuje czcionkę, jakie znasz rodzaje stylów czcionek.

4. Jakie parametry zawiera format akapitu, wyjaśnij ich cel.

5. Zaproponować format strony, czcionkę i akapit do sporządzenia wypisu z dokumentacji medycznej pacjenta stacjonarnego, zaświadczenia o pobycie pacjenta w szpitalu.

6. Opisz urządzenie okna Microsoft Word i wskazać przeznaczenie jego głównych elementów.

7. Opisz kolejność czynności związanych z przygotowaniem dokumentu tekstowego.

8. Co to jest stopka i do czego służy.

9. Jakie znasz rodzaje list.

LEKCJA 3

Wielofunkcyjny edytor tekstu Microsoft Word: tworzenie złożonych dokumenty tekstowe

Potrzebuję wiedzieć: zasady i technologia organizacji, przetwarzania informacji tabelarycznych z wykorzystaniem edytora tekstu Microsoft Word; zasady i technologia ilustrowania dokumentów tekstowych obiektami graficznymi.

Musisz umieć: wpisz litery alfabetu łacińskiego; tworzyć tabele za pomocą edytora tekstu Microsoft Word; przesuwaj je po arkuszu; zmieniać rozmiar tabel, wierszy i kolumn; łączyć i dzielić komórki; wyrównać szerokości wierszy i wysokości kolumn; wstawiać i usuwać elementy tabeli; zmienić kierunek tekstu w tabeli; zastosować wyrównanie do tekstu w komórkach; użyj narzędzi „Narysuj tabelę”, „Gumka”, „Obramowanie”; zastosuj wypełnienie kolorem; ustaw kolor czcionki; tworzyć różne obiekty graficzne; wybierz i przenieś je; zmienić rozmiar obiektów, rodzaj i kolor linii, wypełnień; Dodaj tekst; wyrównywać i rozprowadzać obiekty; zmienić kolejność ich lokalizacji; grupować i rozgrupowywać obiekty; wstawiać i formatować obiekty WordArt.

Podstawowe zasady tworzenia złożonych dokumentów,
zawierające listy i tabele

Wielofunkcyjny edytor tekstu Microsoft Word ma szerokie możliwości do tworzenia złożonych dokumentów zawierających specjalne dekoracje tekstu i osadzone obiekty. Przykładami tych pierwszych są listy, podczas gdy te drugie obejmują tabele, formuły, wykresy, nagłówki artystyczne, ilustracje i tak dalej.

Tabele są ważnym elementem dokumentu tekstowego, dzięki czemu informacje są bardziej wizualne i łatwe do odczytania. Tworząc tabele należy pamiętać, że jej komórki mogą zawierać nie tylko tekst, ale również ilustracje i inne informacje, a siatkę można ukryć (niewidoczną). Dzięki temu tabela staje się potężnym narzędziem do dyskretnego rozmieszczania obiektów na stronie.

Ważnym elementem dokumentacji medycznej są ilustracje: fotografie, zdjęcia rentgenowskie, schematy operacji itp. Wielofunkcyjny edytor tekstu Microsoft Word zapewnia szerokie możliwości dekorowania dokumentów tekstowych obiektami graficznymi. Można zastosować dwa typy: wektorowy i rastrowy. Obrazy rastrowe składają się z wielu kropek, z których każda charakteryzuje się określonym kolorem. Przykładami takich obrazów są fotografie. Podstawowym elementem obrazów wektorowych jest linia, która posiada szereg właściwości.

Microsoft Word ma stosunkowo potężne narzędzia do tworzenia grafiki wektorowej. Obrazy rastrowe można wstawić do dokumentu tekstowego z plików przygotowanych w specjalnych edytorach graficznych.

Microsoft Word zawiera galerię obrazów, głównie o treści symbolicznej.

ĆWICZENIE 1

Stwórz harmonogram pracy dla lekarzy Centrum Zdrowia w ścisłej zgodności z próbką.

Kolejność wykonania zadania

Lekcja 3-zadanie 1 .

2. Ustaw parametry strony: arkusz A4; orientacja krajobrazu; marginesy 1,5 cm.

3. Utwórz tytuł.

Użyj wstawienia obiektu WordArt. Z przyciskiem Dodaj WordArt znajduje się na pasku narzędzi Rysunek, otwórz okno dialogowe. Wybierz żądany styl i kliknij przycisk OK. W następnym oknie dialogowym wprowadź tekst i rozmiar czcionki 20 pt. Naciśnij przycisk OK. Rozciągnij ramkę obiektu tak, aby nagłówek wypełnił całą szerokość arkusza z wyłączeniem marginesów. Zastosuj wyrównanie do środka: z menu kontekstowego otwórz okno dialogowe Format obiektu, aw nim - zakładka Pozycja.

4. Utwórz tabelę z 10 kolumnami i 7 wierszami.

W takim przypadku najlepiej zastosować następującą metodę. Odejdź od nazwy o jedną linię. Umieść kursor w miejscu, w którym ma się znaleźć lewy górny róg tabeli. Otwórz okno dialogowe Tabela>Dodaj>Tabela, w odpowiednich polach wprowadź liczbę wierszy i kolumn, kliknij przycisk OK.

5. Wypełnij tabelę (czcionka Times New Roman 14 pkt, styl - zgodnie z próbką, odstęp między wierszami półtora).

Pamiętaj, że jakiekolwiek formatowanie tabeli i tekstu odbywa się dopiero po zakończeniu wpisywania. Pamiętaj, że niektóre komórki muszą zostać scalone, wprowadź tekst w jednej z komórek, które mają zostać scalone.

Wpisując godziny pracy lekarzy, użyj kopiowania. Możesz kopiować zarówno pojedyncze komórki i wiersze, jak i całe bloki składające się z wielu komórek.

6. Zmień kierunek tekstu w pierwszej kolumnie.

Wybierz kolumnę i użyj Okno dialogowe Zmień kierunek tekstu, wywołując go z menu kontekstowego lub używając odpowiedniego przycisku na pasku narzędzi Tabele i obramowania.

7. Połącz odpowiednie komórki.

Wybierz grupę komórek do scalenia. Użyj polecenia Scal komórki z menu kontekstowego lub odpowiedniego przycisku na pasku narzędzi Tabele i krawędzie.

8. Dostosuj szerokość kolumn zgodnie z próbką.

Ręcznie dostosuj szerokość pierwszych czterech kolumn, przeciągając krawędzie myszą. Zaznacz pozostałe kolumny i zastosuj do nich polecenie Wyrównaj kolumny.

9. Wyrównaj tekst w komórkach zgodnie ze wzorem.

Użyj polecenia Wyrównaj w komórce. Pozwala wyrównać tekst nie tylko w poziomie, ale także w pionie.

10. Rozwiń nieco górną linię.

Przeciągnij jego granicę.

11. Zmniejsz rozmiar czcionki tekstu pionowego w pierwszej kolumnie do 12 pkt.

12. Ułóż wiersze w tabeli zgodnie z próbką.

Użyj paska narzędzi Tabele i krawędzie. W odpowiednich polach wybierz żądany typ linii oraz jej grubość. Rysuj linie za pomocą narzędzia Rysuj tabelę. Możesz użyć narzędzia Obramowanie. Po uprzednim zaznaczeniu odpowiedniego fragmentu lub całej tabeli należy wybrać typ narzędzia (Obramowanie zewnętrzne, Obramowanie górne itp.). Usuń dodatkowe linie w lewym górnym rogu tabeli za pomocą narzędzia Gumka.

13. Wypełnij tabelę kolorem zgodnie z próbką.

Wybierz fragment tabeli, który ma zostać wypełniony podanym kolorem. Kliknij przycisk Kolor wypełnienia na pasku narzędzi Tabele i krawędzie i wybierz żądany kolor.

14. Zmień kolor czcionki w górnej linii.

Wybierz górną linię, otwórz okno dialogowe Format>Czcionka i wybierz kolor biały w odpowiednim polu. Możesz także użyć odpowiedniego przycisku na pasku narzędzi.

15. Wypełnij rubrykę na podpis ordynatora.

16. Sprawdź zgodność dokumentu ze wzorem i zapisz ostateczną wersję.

ZADANIE 2

Stwórz schemat biosyntezy hemu dokładnie dopasowany do próbki.

Kolejność wykonania zadania

1. Utwórz dokument w swoim folderze o nazwieLekcja 3-Zadanie 2 .

2. Ustaw parametry strony: arkusz A4; orientacja książki; wszystkie pola po 2 cm Włącz automatyczne dzielenie wyrazów.

3. Narysuj blok tekstu o wysokości 1 cm i szerokości 7 cm.

Użyj narzędzia Napis znajduje się na panelu Rysunek. Umieść wskaźnik myszy, który przybrał kształt krzyża, w miejscu, w którym powinien znajdować się jeden z rogów kształtu. Przytrzymując lewy przycisk myszy, przeciągnij wskaźnik do przeciwległego rogu. Aby dostosować wymiary, otwórz okno dialogowe Format obiektu(za pomocą menu kontekstowego, po wybraniu figury). Wybierz zakładkę Rozmiar i wprowadź wysokość i szerokość w odpowiednich polach.

4. Zmień parametry linii i wypełnienia obiektu.

Nie zapomnij wybrać obiektu. Użyj przycisków rodzaj linii I Kolor wypełnienia na pasku narzędzi Rysunek.

5. Po umieszczeniu kursora w bloku przypisz następujące parametry: czcionka Arial, 14 pkt, wyrównanie do środka, interlinia pojedyncza.

6. Skopiuj blok i umieść wymaganą liczbę kopii zgodnie z szablonem.

Do kopiowania wygodnie jest przeciągać kształty myszą, naciskając klawisz klawisz kontrolny.

7. Wprowadź tekst blokami.

Zwróć uwagę na wprowadzanie cyfr rzymskich. Użyj wielkich liter alfabetu łacińskiego. Przełączanie między układami rosyjskim i angielskim odbywa się zwykle za pomocą klawiszy Shift+Ctrl lub Ctrl+Alt.

8. Narysuj okrąg i wpisz w nim odpowiedni tekst.

Narzędziem narysuj okrąg Owalny, jednocześnie naciskając klawisz Zmiana. Wybierz dla niego pojedynczą linię o grubości 2,25 pt, nie zapomnij wypełnić jej kolorem. Aby wprowadzić napis w okręgu, użyj polecenia z menu kontekstowego Dodaj tekst. Wpisz wielkie litery 28 pt. Spróbuj umieścić słowo dokładnie w środku koła.

9. Ułóż kształty na arkuszu według wzoru.

Najpierw ułóż kształty równomiernie w pionie, przeciągając je ręcznie (diagram powinien zajmować całą stronę, a odległość między kształtami powinna być w przybliżeniu taka sama). Aby wyrównać kształty w poziomie, wykonaj następujące czynności: Jeśli na dany poziom w oknie jest jedna postać format autokształtu, wywoływany z menu kontekstowego na karcie Pozycja Wybierz opcję Wyśrodkowany. Jeśli są dwie figury obok siebie, użyj polecenia Akcje>Wyrównaj/Rozłóż>Rozmieść w poziomie, mając wcześniej zaznaczone obie figurki (kliknij na każdą z nich myszką trzymając wciśnięty przycisk Zmiana).

10. Narysuj linie łączące.

Wybierz pojedynczą linię o grubości 2,25 pt. Narysuj linie za pomocą narzędzia Linia. Spróbuj narysować linie dokładnie przez środek boków bloków, ale nie przejmuj się dostosowywaniem końców linii - pozwól im przechodzić przez inne kształty. Linie znajdujące się na tej samej linii prostej, rysuj za jednym razem, tuż nad blokami. Aby naprawić nachodzące na siebie linie sąsiednich kształtów, zaznacz wszystkie linie i zastosuj polecenie Akcje>Zamów>Prześlij na spód. Użyj przycisku , aby narysować kropkowane linie. rodzaj udaru na pasku narzędzi Rysunek.

11. Wpisz nazwę enzymu i narysuj odpowiednią strzałkę.

Utwórz blok tekstowy, aby umieścić nazwę enzymu, użyj odpowiednich przycisków, aby wybrać kolor linii dla niego bez linii i wypełnij kolorem Nie wypełniać. Ustaw parametry tekstu: czcionka Arial 12 pkt czerwona, wyrównanie do lewej, interlinia pojedyncza. Wprowadź tekst. Narysuj strzałkę za pomocą narzędzia panelu Rysowanie autokształtów>Kręcone strzałki. Aby dokładnie wyregulować położenie strzałki, przesuwaj ją, naciskając klawisz alt.

edytor tekstu onomast

Do tworzenia, modyfikowania (edycji) i drukowania dokumentów tekstowych służą specjalne programy użytkowe, zwane edytorami tekstu.

Edytory tekstu MultiEdit, MS DOS Editor, MS Word w wersji 5.0 i 5.5 działają pod MS DOS. Współczesny tekst edytory wordpad i MS Word w wersji 6.0 i nowszej są przeznaczone do pracy pod Sterowanie Windowsem. Są to edytory tekstu, działają w trybie graficznym i są w stanie wykonywać następujące tradycyjne operacje na tekście:

1. Tworzenie tekstu - wprowadzanie i modyfikacja informacji alfanumerycznych, poruszanie się po tekście, usuwanie i wstawianie znaków i wierszy, wyszukiwanie i zastępowanie fragmentów tekstu.

2. Formatowanie znaków - ustawienie czcionek, ich wielkości, koloru, stylu itp., formatowanie akapitów - wyrównanie szerokości strony itp.

3. Paginacja tekstu - automatyczna numeracja stron, wprowadzanie przypisów oraz nagłówków i stopek.

4. Sprawdzanie pisowni, wybór synonimów i automatyczne zawijanie wyrazów.

5. Wyświetl i wydrukuj dokument.

Edytor tekstu MS Word jest jednym z głównych elementów zintegrowanego pakietu oprogramowania biurowego. Microsoft Office.

MS Word rozpowszechnił się w naszym kraju i jest swoistym standardem wykorzystywanym przy przygotowywaniu dokumentów, streszczeń, raportów i innych publikacji.

Nowoczesne edytory tekstu umożliwiają tworzenie trzech rodzajów dokumentów:

1) dokumenty do druku na papierze;

2) dokumenty elektroniczne;

3) Dokumenty internetowe do użytku w Internecie.

Wykorzystanie edytora tekstu MS Word w działalności naukowej badacza onomastyki

Technologie informacyjne w działalności filologicznej -

zespół metod, technik i środków przetwarzania informacje tekstowe. Za pomocą programu MS Word podczas pisania pracy naukowej wykonywane są następujące operacje: tworzenie dokumentu tekstowego, edycja i formatowanie dokumentu, zapisanie utworzonego dokumentu na nośniku zewnętrznym z możliwością wprowadzania zmian, a także dokonywanie późniejszych poprawki i uzupełnienia. Operacje te znajdują się w menu edytora tekstu. Można określić najważniejsze funkcje edytora tekstu dla filologii, jakie jest w stanie wykonać edytor MS Word:

szerokie możliwości umieszczenia w dokumencie znaków specjalnych, rysunków, ilustracji, wykresów, wykresów itp.;

sprawdzanie pisowni za pomocą wbudowanych słowników w różnych językach;

kontrola składni;

wybór synonimów;

automatyzacja często wykonywanych operacji tego samego typu;

automatyczne tworzenie spisu treści;

Pomimo tego, że filologia jest dziedziną, w której umiejętność mowy ma szczególne znaczenie i jest nauczana od kilku lat, można powiedzieć, że nawet doskonała znajomość zasad języka rosyjskiego nie może zapewnić osobie wykształconej pracy z duża ilość informacji i konieczność wpisania dużej liczby znaków z powodu błędu popełnionego przez nieuwagę lub banalnej literówki. W takim przypadku niezbędny jest tryb sprawdzania pisowni MS WORD.

To prawda, że ​​​​nie można powiedzieć, że wbudowane moduły sprawdzania pisowni są panaceum na wszystkie błędy. To jest źle. Program jest w stanie pominąć błąd i odwrotnie wskazać błąd, który w rzeczywistości nie istnieje. Ostateczna decyzja nadal nie jest podejmowana przez program, ale przez osobę. Program sygnalizuje tylko ewentualny błąd.

Program udostępnia dwa tryby sprawdzania pisowni:

atic (tryb skanowania w tle);

Zameldować się tło działa nieprzerwanie interaktywnie. Podkreślenie jest wskaźnikiem potencjalnego błędu. Błąd ortograficzny jest podkreślony czerwoną falistą linią. Zielona linia podkreśla frazy, które są gramatycznie wątpliwe.

Niektórzy użytkownicy narzekają, że podkreślanie w tekście potencjalnych błędów odwraca ich uwagę od pracy – w takim przypadku sprawdzanie w tle można wyłączyć. Podczas pisania streszczeń, artykułów, raportów, książek, które wymagają skupienia, zaleca się wyłączenie sprawdzania przeszłości, zastępując je szczegółowym sprawdzaniem pisowni po zakończeniu pracy z dokumentami.

W działalności badawczej specjalisty z zakresu onomastyki szczególnie ważną rolę odgrywa możliwość konstruowania diagramów i diagramów obrazujących budowę pola lub przestrzeni onomastycznej.

Prosty diagram docelowy pomaga wyrazić hierarchiczne relacje między różnymi kategoriami nazw własnych w strukturze pola onomastycznego (ryc. 1).

Użycie wykresu kołowego wizualnie przedstawia stosunek ilościowy różnych kategorii nazw własnych w przestrzeni onomastycznej (ryc. 2).

Obrazek 1

Tworzenie makr, automatyczne generowanie spisu treści oraz wygodne wstawianie odnośników i przypisów to z kolei ważny sposób na zwiększenie produktywności badacza piszącego pracę naukową, a jednocześnie zmniejszenie pracochłonności wykonana praca. W zakresie, w jakim każda praca jest początkowo tworzona według określonych szablonów i standardów zatwierdzonych przez instytucje edukacyjne, badacz ma możliwość z góry ustalić kolejność pewnych operacji, które wielokrotnie wykonuje podczas pisania pracy, oraz ustawić formatowanie tekstu parametry spełniające wymagania, oszczędzając w ten sposób jego czas.

Rysunek 2

Ogólnie można mówić o wiodącej roli edytora tekstu MS Word wśród innych programów pakietu MS Office w odzwierciedlaniu wyników prac badawczych nie tylko specjalistów onomastyki, ale także innych dyscyplin humanistycznych. MS Word pozwala skrócić czas i usprawnić pracę, uwypuklić najważniejsze elementy opracowania oraz zaprezentować swoje opracowanie w nowoczesnej, przystępnej i zarazem estetycznej formie.

Przetwarzanie tekstu jako kierunek rozwoju techniki powstało w pierwszej dekadzie XX wieku. wraz z pojawieniem się mechanicznej maszyny do pisania. Następnie przez ponad pół wieku maszyna do pisania pozostawała jedynym publicznym środkiem uzyskiwania drukowanego tekstu na papierze. Oczywiście podczas drukowania na maszynie do pisania najbardziej czasochłonnym procesem jest wprowadzanie zmian w tekście, kiedy to w najlepszym przypadku za pomocą nożyczek i kleju powstaje nowa wersja dokumentu, która jest następnie całkowicie przedrukowywana w celu uzyskania ostatecznej wersji. Podczas drukowania błędy typograficzne są rozmazywane lub poprawiane przez wymazywanie i przedruk. Największe ulepszenia maszyny do pisania, takie jak możliwość drukowania często powtarzających się tekstów za pomocą czytnika mechanicznego ze znakami kodowanymi perforacją, nie zmieniły zasadniczo procesu przygotowania tekstu.

Wraz z pojawieniem się mikroprocesora i komputery osobiste na ich podstawie przygotowywanie dokumentów tekstowych zyskało zasadniczo nową podstawę. W 1980 opracowano wiele programów do przygotowywania dokumentów tekstowych dla różnych komputerów osobistych, różniących się zarówno funkcjonalnością, jak i organizacją interakcji z użytkownikami (interfejs). W ciągu ostatnich kilku lat programy o takich możliwościach rozpowszechniły się, że można je uznać za systemy DTP, które umożliwiają nie tylko wprowadzanie i edycję tekstu, ale także interaktywny układ złożonego tekstu z ilustracjami.

Obecnie istniejący systemy komputerowe przygotowanie dokumentów tekstowych znacznie różnią się od siebie charakterystyką, możliwościami wprowadzania i edycji tekstu, jego formatowaniem i drukowaniem, a także stopniem skomplikowania opanowania przez użytkownika. Wybór konkretnego edytora tekstu to bardzo ważny moment. Różnorodne systemy przygotowania tekstu pozwalają specjalistom związanym z informatyką efektywnie posługiwać się komputerem. Proces selekcji wiąże się z wieloma czynnikami, ale przede wszystkim należy kierować się zasadą rozsądnej wystarczalności.

Najważniejszą cechą dla praktycznego użytkownika programu tej klasy może być obszar działalności zawodowej, dla którego oprogramowanie wygodny w użyciu. Narzędzia do przygotowywania dokumentów tekstowych służą do programów do pisania, dokumentów o różnym stopniu złożoności, artykułów naukowych, książek itp. Ograniczeniem mogą być kwalifikacje użytkownika.

Najbardziej istotna w procesie przygotowania dokumentu tekstowego jest organizacja interfejs użytkownika, co obejmuje przede wszystkim język komunikacji z programem, a także urządzenia wejścia-wyjścia (klawiatura, mysz, ekran terminala wideo i urządzenie drukujące). Nowoczesne systemy do przygotowywania dokumentów tekstowych mają w większości przyjazny interfejs użytkownika. Twórcy programów do przygotowywania tekstu biorą jednak pod uwagę fakt, że każdy użytkownik ma swój własny styl pracy nad dokumentem (co dla jednej grupy użytkowników jest wygodne, dla innej stanowi przeszkodę). Dlatego najbardziej atrakcyjne dla twórcy dokumentów są te środowiska oprogramowania, w których istnieje możliwość dostosowania interfejsu do własnych upodobań i potrzeb.

Z punktu widzenia wygody użytkownika jedną z najważniejszych właściwości edytorów tekstu jest pełna zgodność wersji papierowej z obrazem dokumentu na ekranie. Taka cecha w języku angielskim nazywa się WYSIWYG (What You See Is What You Get – what you see is what you get). Nie ostatnią rolę w wyborze programu odgrywa ilość zajmowanej pamięci i cena.

Istniejące obecnie systemy komputerowe do przygotowywania dokumentów tekstowych można podzielić ze względu na ilość funkcjonalności lub przeznaczenie (rys. 9.1).

Ryż. 9.1. Klasyfikacja systemów przygotowywania dokumentów tekstowych

Edytor tekstu(edytor tekstu) umożliwia wprowadzanie, modyfikację i zapisywanie dowolnego tekstu symbolicznego, ale jest przeznaczony głównie do przygotowywania tekstów programów w językach programowania wysokiego poziomu, ponieważ nie wymagają one formatowania, tj. automatycznej konwersji położenia elementów tekstu, zmiany czcionki itd. n. Tekst programu był historycznie pierwszym przetwarzanym przy użyciu komputera. Zbiór operacji edytorów tekstu określa cechy pisania tekstów linijka po linijce w językach programowania, choć zestaw ten jest bardzo szeroki.

Wynikiem działania edytora ekranowego jest plik, w którym wszystkie znaki są znakami z tabeli kodów ASCII (American Standards Committee for Information Interchange) o kodach większych niż 31, a także znakami nowej linii. Takie pliki nazywane są plikami ASCII.

Różniąc się metodami zarządzania i zestawem możliwości serwisowych, wszystkie edytory tekstu w takiej czy innej formie umożliwiają:

Wpisz tekst wyświetlany na ekranie monitora wideo, używając do 200 znaków;

Napraw błędne znaki w trybie zastępowania;

Wstawiaj i usuwaj grupy znaków (słów) w linii, bez tłumaczenia niezmienionej części linii, ale przesuwając ją w całości w lewo (prawo) w trybie wstawiania;

Usuń jeden lub więcej wierszy, skopiuj je lub przenieś w inne miejsce w tekście;

Wstaw grupy wierszy z innych tekstów;

Wykryj wszystkie wystąpienia określonej grupy znaków (kontekst);

Zastąp jeden kontekst innym, być może o różnej długości;

Zapisz wpisany tekst do późniejszych korekt;

Wydrukuj tekst na różne rodzaje urządzenia drukujące (drukarki) ze standardowymi programami drukującymi jedną czcionką w obrębie dokumentu.

Spośród wielu dostępnych edytorów tekstu możemy wyróżnić Norton Editor (Peter Norton Computing Inc.), SideKick (Borland), Brief (Solution Systems), Wielookienkowy edytor Multi-Edit (American Cybernetics Inc.), Edytor Notatnika w ramach system operacyjny Windows. Redaktorzy programu Turbosystems należą do tej samej kategorii. Różnorodne Turbosystemy zapewniają wygodne zintegrowane narzędzia do tworzenia, kompilowania, debugowania i wykonywania programów w tak popularnych językach programowania, jak BASIC, Pascal, C, Prolog, Assembler. Obowiązkowym elementem Turbosystems jest edytor z dużymi możliwościami tworzenia i aktualizowania tekstów programów. Polecenia edytora turbo są oparte na poleceniach popularnego programu Word Star i są wysoce ustandaryzowane.

Gdy głównym zadaniem użytkownika jest przygotowanie tekstów w językach naturalnych do druku i wydruk tych dokumentów, zestaw operacji edytorskich musi zostać znacznie rozbudowany, a produkt software’owy przechodzi do nowej jakości – systemu przygotowania tekstu – produktu co odpowiada angielskiemu terminowi edytor tekstu. Takie programy do przetwarzania dokumentów koncentrują się na pracy z tekstami, które mają strukturę dokumentu, to znaczy składają się z akapitów, stron i sekcji.

Wśród systemów do przygotowywania tekstów w językach naturalnych można wyróżnić trzy duże klasy, ale o dość rozmytych granicach: formatery, edytory tekstu i wydawcy desktopowi.

W oparciu o wewnątrzmaszynową strukturę przygotowanego dokumentu można zaproponować następujące podejście do klasyfikacji systemów przygotowania tekstu.

formater- system przygotowania tekstu, który nie używa żadnych specjalnych kodów do wewnętrznej reprezentacji tekstu, z wyjątkiem standardowych: końca wiersza, powrotu karetki, końca strony (zasadniczo działa z plikami ASCII).

Edytor tekstu- system przygotowywania tekstów, który w reprezentacji wewnętrznej sam tekst opatruje specjalnymi kodami - znacznikami. Zasadniczo edytory tekstu i edytory tekstu różnią się przeznaczeniem: te pierwsze tworzą pliki ASCII, które są następnie wykorzystywane przez kompilatory lub formatery, te drugie mają na celu przygotowanie tekstów do późniejszego wydruku na papierze, forma reprezentacji tekstu ma ogromne znaczenie.

Edytory tekstu mają specjalne funkcje, które mają na celu ułatwienie wprowadzania tekstu i prezentowania go w formie drukowanej. Wśród tych funkcji są następujące:

Wprowadzanie tekstu pod kontrolą funkcji formatujących, które natychmiastowo zmieniają wygląd strony tekstu na ekranie i układ słów na niej, dając przybliżone wyobrażenie o rzeczywistym położeniu tekstu na papierze po wydrukowaniu;

Możliwość wstępnego opisu struktury przyszłego dokumentu, który ustala parametry takie jak ilość wcięć akapitów, rodzaj i wielkość czcionki dla poszczególnych elementów tekstu, rozmieszczenie nagłówków, odstępy między wierszami, liczbę kolumny tekstu, umiejscowienie i sposób numeracji przypisów itp.;

Możliwość automatycznego sprawdzania pisowni i uzyskiwania wskazówek przy wyborze synonimów;

Możliwość wprowadzania i edycji tabel i formuł wraz z ich wyświetlaniem na ekranie w takiej formie, w jakiej zostaną wydrukowane;

Możliwość łączenia dokumentów w procesie przygotowania tekstu do druku;

Możliwość automatycznego generowania spisu treści i odnośników alfabetycznych.

Większość edytorów tekstu ma środki do konfigurowania konfiguracji sprzętowej komputera, takiej jak typ karty graficznej i monitora wideo.

Prawie wszystkie edytory tekstu mają unikalną strukturę danych do reprezentowania tekstu, co tłumaczy się koniecznością uwzględnienia w tekście Dodatkowe informacje, opisując strukturę dokumentu, czcionki itp., ponieważ każde słowo, a nawet znak może mieć swoje własne cechy szczególne. Dlatego tekst przygotowany za pomocą jednego edytora tekstu zwykle nie może być odczytany przez inne edytory tekstu, a zatem nie może być edytowany ani drukowany. Aby zapewnić zgodność dokumentów tekstowych podczas przesyłania ich ze środowiska jednego edytora tekstu do drugiego, istnieje specjalny rodzaj oprogramowania - konwertery, udostępnienie pliku wyjściowego w formacie edytora tekstu – odbiorcy dokumentu. Program konwertera na wejściu otrzymuje informację w jednym formacie, aw wyniku swojej pracy wytwarza informację w postaci pliku w innym (wymaganym) formacie. Dalsze doskonalenie systemów przetwarzania tekstu doprowadziło do tego, że samodzielne programy konwertujące praktycznie przestały istnieć i stały się integralną częścią systemu przygotowania tekstu. Dziś najzdolniejsi przedstawiciele programów do edycji tekstu obsługują popularne formaty plików za pomocą wbudowanych modułów konwersji.

Istniejące obecnie edytory tekstu znacznie różnią się od siebie charakterystyką, możliwościami wprowadzania i edycji tekstu, jego formatowaniem i drukowaniem, a także stopniem skomplikowania uczenia się przez użytkownika. Z grubsza rzecz biorąc, narzędzia te można podzielić na dwie kategorie.

Pierwsza kategoria obejmuje edytory tekstu, które umożliwiają przygotowywanie i drukowanie złożonych i dużych dokumentów, w tym książek. Należą do nich WinWord, WordPerfect, ChiWriter, WordStar 2000, AmiPRo, T3. Naszym zdaniem najpopularniejszym produktem krajowym w tej klasie jest edytor tekstu Lexicon.

Procesory tekstu drugiej kategorii mają znacznie mniej możliwości, ale są łatwiejsze w użyciu, działają szybciej i wymagają mniej pamięć o swobodnym dostępie, znacznie niższy koszt. Systemy przetwarzania tekstu zaprojektowane specjalnie dla kadry kierowniczej są prostsze i łatwiejsze w użyciu. Ta kategoria obejmuje Beyond Word Writer, Professional Write, Symantec Just Write, DacEasy Word.

Publikowanie na komputerze przygotowywać teksty zgodnie z zasadami poligrafii iz zachowaniem jakości typograficznej. Tak jak edytory tekstu nie są „ewolucją” formaterów, DTP nie jest bardziej zaawansowaną kontynuacją edytorów tekstu, ponieważ służą one do zupełnie innych celów.

Systemy DTP (desktop publishing, pakiety DTP lub NIS) są zasadniczo narzędziem do tworzenia układu. Programy tej klasy przeznaczone są nie tyle do tworzenia dużych dokumentów, co do implementacji różnego rodzaju efektów drukarskich. Oznacza to, że program DTP pozwala łatwo manipulować tekstem, zmieniać formaty stron, rozmiary wcięć, umożliwia łączenie różnych czcionek, pracę z materiałem do uzyskania pełnej satysfakcji z wygląd zarówno poszczególne strony (strony publikacji), jak i całą publikację.

W szeregu funkcjonalności pakiety NIS przypominają najlepsze edytory tekstu, a dzieląca je granica staje się coraz mniej zauważalna.

Ale pakiety NIS różnią się od procesorów tekstu jeszcze dwoma innymi względami. ważne cechy. Po pierwsze, pakiety NIS mają większą kontrolę nad przygotowaniem tekstu. Po drugie, materiały przygotowane w pakiecie NIS wyglądają jak publikacje na najwyższym poziomie, a nie tylko jak eleganckie wydruki.

Wszystkie pakiety posiadają funkcje, które nie są dostępne w zdecydowanej większości edytorów tekstu, takie jak kompresja i rozciąganie wierszy, obracanie tekstu oraz zmiana odstępów między wierszami i akapitami z bardzo małymi krokami itp.

Zewnętrzny plik przygotowany przez edytor tekstu może być wydrukowany tylko przez ten sam edytor tekstu. Z reguły druk można wykonać na dowolnym typie drukarki, w tym laserowej. Teksty przygotowane przez wydawców desktopowych drukowane są wyłącznie na drukarkach laserowych.

Wśród systemów do przygotowywania dokumentów tekstowych tej klasy można również zaproponować podział na dwie podgrupy: profesjonalne systemy DTP oraz systemy wydawnicze. poziom wejścia. Systemy pierwszej podgrupy przeznaczone są do pracy na wydaniach dokumentów o złożonej strukturze lub typu czasopisma ilustrowanego. Systemy na poziomie profesjonalnym obejmują QuarkXPress dla Windows, FrameMaker dla Windows, PageMaker dla Windows. Jednak opracowanie drogich i trudnych w obsłudze „drukarni stacjonarnych” zwykle wymaga znacznej ilości czasu, dlatego raczej nie jest wskazane korzystanie z nich dla tych profesjonalistów, którzy z zawodu tylko okazjonalnie potrzebują pięknie i dość szybko przygotować dokumentacja, pismo lub ogłoszenie.

Systemy drugiej grupy zwykle nie są przeznaczone do przemysłowych produktów poligraficznych. Użytkownicy tej klasy NIS z reguły używają innych programów do rozwiązywania swoich problemów, a NIS jest używany sporadycznie, na przykład podczas tworzenia biuletynu lub tworzenia kartki z życzeniami do replikacji w małej firmie. Wszystkie pakiety z tej kategorii skierowane są do początkujących i użytkowników, którzy poświęcają na publikację tylko część swojego czasu pracy. Najpopularniejsze w tej grupie to Microsoft Publisher, Pageplus dla Windows.

Zaproponowana klasyfikacja systemów przygotowania tekstu jest w dużej mierze arbitralna, ponieważ niektóre funkcje edytorów tekstu różnych klas nakładają się na siebie, stale pojawiają się nowe wersje edytorów z bardziej zaawansowanymi i złożonymi procedurami przetwarzania, co zaciera granice między klasami.

Przygotowanie tekstów za pomocą edytorów tekstu polega na sekwencyjnym wykonaniu szeregu kroków:

Pisanie na maszynie;

Edycja wprowadzonych informacji;

Formatowanie (projektowanie) poszczególnych elementów konstrukcyjnych przyszłego dokumentu;

Drukowanie dokumentów;

Zapisywanie tekstu dokumentu i prowadzenie archiwum tekstów.

FEDERALNA AGENCJA EDUKACJI

FGOU SPO ODDZIAŁ

„Wołgogradzka PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA EKONOMICZNA I TECHNICZNA” W KRASNODARZE

TEMAT:Informatyka w działalności zawodowej

1) Automatyzacja pracy użytkownika w środowisku MS Office 2000. Środowisko pracy użytkownika i jego ustawienia

2) Bezpieczeństwo i integralność bazy danych

3) Tworzenie wniosków o aktualizację, dodanie, usunięcie, utworzenie tabeli

4) Literatura

1) Automatyzacja pracy użytkownika w środowiskuSMbiuro 2000 .

Środowisko i ustawienia użytkownika

Każde przedsiębiorstwo staje przed problemem automatyzacji pracy poszczególnych pracowników i działów jako całości. Pierwszym problemem jest to, jak wybrać odpowiednie oprogramowanie? Pożądane właściwości System informacyjny silnie zależą od wielkości przedsiębiorstwa i specyfiki jego działalności, ale są też wymagania uniwersalne.

Oczywiście każde przedsiębiorstwo potrzebuje narzędzi do pracy z tekstami (tworzenie, edycja, papierkowa robota), a także do przetwarzania danych (arkusze kalkulacyjne, narzędzia do analizy DBMS i planowania). Ale to zwykle nie wystarcza. W końcu z dokumentami pracują różni ludzie, a dokumenty często składają się z różnych części, w tym tekstów, liczb, tabel, wykresów, schematów, rysunków, a nawet dźwięku lub wideo.

Dziś wszystko to jest możliwe dzięki stworzonej przez Microsoft rodzinie programów wspierających czynności biurowe Microsoft Office.

Pakiet oprogramowania Microsoft Office obejmuje kilka aplikacji, które tworzą jedno środowisko do przetwarzania większości danych różne informacje. Pakiet Microsoft Office zawiera potężny edytor tekstu

Microsoft Word, arkusze kalkulacyjne Microsoft Excel, narzędzie do przygotowywania i prezentacji prezentacji Microsoft PowerPoint, a także narzędzie do organizowania i planowania pracy Microsoft Outlook. Ponadto istnieje profesjonalna wersja pakietu Microsoft Office, która oprócz wymienionych aplikacji zawiera system zarządzania bazami danych (DBMS) Microsoft Access.

Interakcja aplikacji

Microsoft Office to wysoce zintegrowane aplikacje.

Oznacza to, że wszystkie programy wchodzące w skład pakietu Microsoft Office „wiedzą, jak” wymieniać informacje i pozwalają to robić w bardzo prosty sposób. Na przykład, jeśli konieczne jest sporządzenie raportu z wyników okresu finansowego zawierającego ilustracje, wówczas dane można przetworzyć w programie Microsoft Excel, zbudować na ich podstawie wykresy i wykresy, a następnie umieścić je w tekście tworzonego dokumentu w Microsoft Wordzie. Przenoszenie wykresu odbywa się za pomocą operacji kopiowania do schowka Microsoft Windows i wstawia do dokumentu, które są dostępne z poziomu głównego menu aplikacji, pasków narzędzi, skrótów klawiszowych lub menu kontekstowego, które pojawia się po naciśnięciu prawego przycisku myszy.

Wreszcie, ilustrację, jak każdy inny obiekt, można „powiązać” z dokumentem, po prostu „łapiąc” myszką w jednej aplikacji i „przeciągając” ją w odpowiednie miejsce w innej (tryb „Przeciągnij i upuść”).

Aplikacje Microsoft Office umożliwiają wymianę dowolnych danych pomiędzy dowolnymi aplikacjami. Możesz na przykład użyć wykresów z programu Microsoft Excel do projektowania raportów w programie Microsoft Word lub do zilustrowania prezentacji w programie Microsoft Power Point. Możesz umieścić fragment tabeli z Excela w tekście dokument słowny lub do slajdu programu PowerPoint, albo możesz zaimportować go do bazy danych Dane Microsoftu dostęp. Ponadto każda aplikacja Microsoft Office umożliwia umieszczenie obrazu w dowolnym formacie, a także klipu wideo lub tylko klipu audio w dokumencie (niezależnie od tego, czy będzie to tekst, arkusz kalkulacyjny, prezentacja czy baza danych).

Podczas przenoszenia poszczególnych obiektów z jednej aplikacji do drugiej, oprócz zwykłej operacji kopiuj/wklej, możliwe jest wykorzystanie mechanizmu łączenia oryginalnego obiektu z jego kopią. W takim przypadku po zmianie danych źródłowych w tabeli Excela zmienia się zbudowany na ich podstawie wykres, a wraz z nim kopia wykresu zawarta w Dokument Microsoftu słowo. Umożliwia to wydajną pracę z dokumentami złożonymi, które korzystają z różnych źródeł.

Na przykład dane mogą być pobierane z bazy danych Dane dostępowe. Będą one aktualizowane automatycznie i każdy, kto zechce zapoznać się z takim dokumentem, zobaczy najnowsze numery.

Rodzina Microsoft Office zawiera zestaw narzędzi wspólnych dla wszystkich aplikacji. Należą do nich mechanizmy sprawdzania pisowni i gramatyki, narzędzie do rysowania, narzędzie do kolorowych nagłówków, edytor schematów organizacyjnych, narzędzie do edycji formuł matematycznych, edytor zdjęć, biblioteka obrazów itp. Obejmuje to paski narzędzi, a nawet menu. , które są standardowe elementy dowolnej aplikacji Microsoft Office. Narzędzia te są instalowane na dysku raz, a następnie używane przez wszystkie aplikacje pakietu Microsoft Office. Ta funkcja pozwala zaoszczędzić miejsce na dysku, zapewnia szybkie aplikacje i ujednolicony interfejs. Możesz łatwo zacząć od dowolnego Aplikacja Microsoftu Office, po przestudiowaniu tylko jednego z nich.

Począwszy od wersji 97 pakiet Microsoft Office zawiera nową aplikację

Microsoft Outlook. Ta aplikacja jest narzędziem do organizowania i planowania osobistych działań. Microsoft Outlook obejmuje pocztę e-mail, bazę danych kontaktów, kalendarz itp. Ale co najważniejsze, łączy wszystkie aplikacje, działając jako środek organizacji pracy z nimi. Korzystając z programu Microsoft Outlook, możesz umówić się na spotkanie, dodając do opisu dokument towarzyszący. Może to być lista tematów do omówienia w formacie Microsoft Word lub raport ze sprzedaży na koniec roku w formacie Microsoft Excel. Wypełniony dokument można wysłać na adres e-mail lub jako wiadomość faksową.

Środowisko użytkownika i jego ustawienia

Podstawowe koncepcje

Praca użytkownika z oprogramowaniem powinna być maksymalnie komfortowa i prowadzona w odpowiednim środowisku programowym i sprzętowym (rodzaj procesora, ilość operacji i pamięć zewnętrzna, sieć i lokalna platforma systemu operacyjnego itp.).

Jest to ważne dla doświadczenia użytkownika interfejs użytkownika(rodzaj, rozmiar i położenie ekranu głównego, funkcje przetwarzania dostępne poprzez system menu, paski narzędzi itp.). Z reguły interfejs stosowanych produktów programowych jest zbudowany jako interfejs graficzny zorientowany na środowisko Windows (lub Macintosh) z zaawansowanymi kontrolami: przyciskami poleceń, rozwijanymi menu, przełącznikami itp.

Oprogramowanie musi gwarantować niezawodne i bezpieczne działanie zarówno komputera, jak i systemu informatycznego użytkownika (bezpieczeństwo urządzeń komputerowych, oprogramowania, przechowywanych danych). W dużej mierze jest to osiągane dzięki obecności kontekstowej pomocy i systemów szkoleniowych w oprogramowaniu, wersji demonstracyjnych ujawniających funkcjonalność i technologię oprogramowania, specjalnych rozwiązań programowych zapewniających bezpieczeństwo programów i danych, ochrona antywirusowa itd.

Stosowane oprogramowanie automatyzuje działania specjalistów (ekonomistów, menedżerów, księgowych, agentów itp.) dziedzin tematycznych. Pojawiła się tendencja do tworzenia zautomatyzowanych stacji roboczych – stacji roboczych, które w pełni wspierają wszelkie czynności zawodowe użytkownika końcowego w środowisku komputerowym.

Wiele stacji roboczych, obok głównych funkcji przetwarzania danych, posiada również pomocnicze, tzw. usługi. Usługa udostępnia funkcje utrzymania bazy danych - kopiowanie, przywracanie, archiwizacja, eksport/import danych; wykonywanie prac związanych z czynnościami zawodowymi, takich jak przygotowywanie korespondencji przy użyciu edytora tekstu, organizowanie obliczeń przy użyciu arkusza kalkulacyjnego, wykorzystywanie poczty elektronicznej do przesyłania korespondencji itp.

Skład stacji roboczej obejmuje również narzędzia konfiguracyjne dla kompleksu oprogramowania i sprzętu, które rekonfigurują stację roboczą z uwzględnieniem specyfikacje wyposażenie komputerowe, skład głównych i pomocniczych funkcji przetwarzania. Nowoczesne oprogramowanie obejmuje specjalne moduł oprogramowania lub polecenia w menu głównym do konfigurowania środowiska i optymalizacji pracy produktów oprogramowania.

Podczas instalacji oprogramowania - instalacji - dokonywana jest konfiguracja globalna, co oznacza:

wyznaczenie miejsca do umieszczenia oprogramowania na dysku magnetycznym;

wybór funkcjonalności (komponentów oprogramowania, modułów) do instalacji na komputerze;

ustalanie struktury bazy danych (skład plików, struktura rekordów);

stworzenie środowiska operacyjnego i technicznego dla funkcjonowania oprogramowania.

Ta konfiguracja jest zwykle wykonywana przez wykwalifikowanego programistę, a zmiana warunków instalacji będzie wymagała ponownej instalacji oprogramowania.

Aby poprawić wydajność użytkownika końcowego, udostępniane są narzędzia konfiguracyjne online, w tym:

zmiana hasła dostępu do oprogramowania;

aktywacja/dezaktywacja funkcji przetwarzania (zmiana funkcji menu głównego);

Parametryczne ustawianie poleceń menu;

Konfigurowanie formularzy ekranowych;

Konfigurowanie form wyjściowych druku;

Ustawianie formatów baz danych (długość i typ pól);

Określenie miejsca przechowywania bazy danych na dysku magnetycznym;

Zmiana ustawień drukowania (typ drukarki, ustawienia strony drukowania) itp.

Możliwości narzędzi konfiguracyjnych środowiska decydują o elastyczności oprogramowania. Trend w rozwoju produktów oprogramowania użytkowego zmierza również w kierunku tworzenia narzędzi użytkownika końcowego. Narzędzia tego typu mają na celu usprawnienie funkcji przetwarzania, tworzenie nowych aplikacji przez użytkownika końcowego.

Tak więc w przypadku pakietów księgowych oferowany jest zestaw narzędzi następującego typu:

Generator formularzy ekranowych, który umożliwia tworzenie nowych i zmianę istniejących formularzy ekranowych (rozmieszczenie na ekranie szczegółów odpowiadających polom bazy danych, wykorzystanie tekstu podpowiedzi, uruchamianie procedur przetwarzania, projektowanie kolorów itp.);

Język zapytań jako sposób przeszukiwania i filtrowania rekordów baz danych, selekcja dokumentów maszynowych, obliczenia na danych bazodanowych;

Makroprogramowanie makr klawiatury i języka (makra) przeznaczone do automatyzacji rutynowych operacji przetwarzania;

Generator raportów, który zapewnia wyjście informacji o żądaniu, tworzenie wyników na różnych poziomach itp.

Nastąpił trend masowego wykorzystywania zintegrowanych pakietów przez użytkowników końcowych, nastawionych przede wszystkim na możliwości standardu narzędzia oprogramowania(edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, baza danych). Zintegrowane pakiety zawierają potężny arsenał narzędzi (makroprogramowanie, języki programowania, programy dodatkowe itp.) zaprojektowanych do tworzenia zarówno użytkowników końcowych, jak i profesjonalnych programistów oprogramowania użytkowego. Zatem środowisko zintegrowanego pakietu jest w pewnym sensie stacją roboczą, która zapewnia wydajne i elastyczne środki do pracy użytkownika końcowego.

Microsoft Office PPP można słusznie uznać za zintegrowane, ponieważ charakteryzuje się:

Standaryzacja wykonywania głównych operacji przetwarzania (wspólność pozycji menu głównego, technik i technologii wykonywania operacji tworzenia, zapisywania, drukowania, wyszukiwania dokumentów, plików);

Jedność zasad konfigurowania i ustawiania programów;

Konwersja przechowywanych formatów danych;

Zamiana menu głównego na menu aplikacji obiektów podczas ich edycji.

2) Bezpieczeństwo i integralność bazy danych

Powszechne przyjęcie Technologie informacyjne w życiu nowoczesne społeczeństwo doprowadziły do ​​powstania szeregu wspólnych problemów związanych z bezpieczeństwem informacji:

Konieczne jest zapewnienie ciągłości i poprawności funkcjonowania najważniejszych systemów informatycznych (SI) zapewniających bezpieczeństwo ludzi i stan środowiska;

Konieczne jest zapewnienie ochrony praw własności obywateli, przedsiębiorstw i państwa zgodnie z wymogami prawa cywilnego, administracyjnego i gospodarczego (w tym ochrony tajemnicy i własności intelektualnej);

Konieczna jest ochrona praw i wolności obywatelskich gwarantowanych przez obowiązujące ustawodawstwo (w tym prawa dostępu do informacji).

Wymagania bezpieczeństwa w różnych IS mogą się znacznie różnić, ale zawsze mają na celu osiągnięcie trzech głównych właściwości:

Integralność – informacje, na podstawie których podejmowane są decyzje, muszą być rzetelne i dokładne, chronione przed ewentualnymi niezamierzonymi i złośliwymi zniekształceniami;

Dostępność (gotowość) – informacje i związane z nimi zautomatyzowane usługi powinny być dostępne, gotowe do pracy zawsze, gdy zajdzie taka potrzeba;

Poufność – informacja niejawna powinna być dostępna tylko dla osoby, do której jest przeznaczona.

Główna uwaga w teorii i praktyce zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania technologii i systemów informatycznych skupia się na ochronie przed złośliwym zniszczeniem, zniekształceniem i kradzieżą oprogramowania i informacji z baz danych. W tym celu opracowano i opracowano zorientowane na problem metody i środki ochrony:

przed nieautoryzowanym dostępem;

Od różnych typów wirusów;

Od wycieku informacji kanałami promieniowania elektromagnetycznego

itp. Oznacza to obecność osób zainteresowanych dostępem do programów i danych w celu ich nieuprawnionego użycia, kradzieży, zniekształcenia lub zniszczenia.

rozważenie nowoczesnych metod identyfikowania i zapobiegania niezamierzonym zagrożeniom bezpieczeństwa funkcjonowania narzędzi programowych (PS) i baz danych (DB), zmniejszających odpowiadające im ryzyka akceptowalny poziom oraz określenie faktycznie osiągniętego stopnia bezpieczeństwa korzystania z IP. W związku z tym będziemy mówić o bezpieczeństwie algorytmicznym i programowo-technologicznym, używając terminów „bezpieczeństwo technologiczne” lub po prostu „bezpieczeństwo” dla zwięzłości. Jako główne niezamierzone zagrożenie rozpatrywana będzie obecność wad wewnętrznych PS i DB spowodowana błędami projektowymi i wykonawczymi.

Czynniki decydujące o bezpieczeństwie technologicznym złożonych systemów informatycznych:

Wskaźniki charakteryzujące bezpieczeństwo technologiczne systemów informatycznych;

Wymagania dotyczące architektury PS i DB w celu zapewnienia bezpieczeństwa SI;

Zasoby niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa technologicznego SI;

Wewnętrzne i zewnętrzne czynniki destabilizujące wpływające na bezpieczeństwo działania oprogramowania i baz danych;

Metody i środki zapobiegania i ograniczania skutków zagrożeń bezpieczeństwa IP wynikających z wad oprogramowania i danych;

Operacyjne metody i środki poprawy bezpieczeństwa technologicznego funkcjonowania PS i DB poprzez wprowadzenie do SI redundancji czasowej, programowej i informacyjnej;

Metody i środki określania rzeczywistego bezpieczeństwa technologicznego funkcjonowania krytycznych SI.

Korzystanie z baz danych charakteryzuje się następującymi właściwościami:

1. SKUTECZNOŚĆ: technologia komputerowa umożliwia szybki dostęp do informacji;

2. PEŁNA DOSTĘPNOŚĆ: wszystkie informacje zawarte w bazie są dostępne do wykorzystania;

3. ELASTYCZNOŚĆ: istnieje możliwość łatwej zmiany składu i formy wystawiania interesujących użytkownika danych, zmiany w bazie danych również są dokonywane w prosty sposób;

4. INTEGRALNOŚĆ (danych): powielanie danych jest zminimalizowane, dane mogą być usprawnione i spójne, a aktualizacje mogą być dokonywane.

Z ogólną charakterystyką bazy danych wiąże się również szereg współzależnych koncepcji:

Integralność bazy danych to stan bazy danych, w którym wszystkie wartości danych prawidłowo odzwierciedlają obszar tematyczny (w określonych granicach dokładności i spójności w czasie) oraz przestrzegają zasad wzajemnej spójności. Zachowanie integralności bazy danych polega na jej sprawdzaniu i przywracania lub korygowania go z jakiegokolwiek nieprawidłowego stanu, który może zostać wykryty. Jest to część funkcji administratora bazy danych, który korzysta z narzędzi systemu zarządzania bazą danych. Podobnie można mówić o integralności pliku, chociaż w typowych przypadkach pliki podlegają mniej rozbudowanym kontrolom integralności.

Bezpieczeństwo baz danych – Dostępność i charakterystyka środków (sprzętowych, programowych, organizacyjnych, technologicznych, prawnych itp.) zapewniających zapobieganie lub wykluczanie:

Dostęp do informacji przez osoby, które nie otrzymały stosownego zezwolenia.

Umyślne lub niezamierzone zniszczenie lub zmiana danych.

Bezpieczeństwo bazy danych jest właściwością bazy danych, co oznacza, że ​​dane w niej zawarte nie wyrządzą szkody użytkownikowi, jeśli zostaną prawidłowo wykorzystane do rozwiązania jakichkolwiek zadań funkcjonalnych systemu, dla którego została utworzona. Często pojęcia „bezpieczeństwo” i „ochrona” bazy danych są uważane za synonimy.

Wydajność DB -

Stopień zgodności wyników użytkowania bazy danych z kosztami jej utworzenia i utrzymania; jeśli wskaźnik ten oceniany jest w kategoriach pieniężnych, nazywa się to efektywnością ekonomiczną bazy danych;

Uogólniający wskaźnik jakości stanu i wykorzystania bazy danych przez zestaw cech (m.in. szybkość, dostępność, elastyczność, integralność, bezpieczeństwo, zabezpieczenia itp.) – sprawność techniczna bazy danych. efektywności bazy danych w odniesieniu do warunków ich wykorzystania w określonych zautomatyzowanych systemach.

Najczęstsze zagrożenia bezpieczeństwa baz danych to:

Nieautoryzowany dostęp do danych przez Internet;

Kradzież informacji za pomocą zapytania takiego jak SELECT *. Bardzo trudno jest zapewnić ochronę przed tego typu zagrożeniami, ponieważ są one tworzone głównie przez analityków, którzy wchodzą w interakcję z silnikiem bazy danych i mają uprawnienia do wszelkiego rodzaju selekcji danych ze wszystkich tabel bazy danych;

Kopia zapasowa w celu kradzieży bazy danych.

Typowy model ochrony bazy danych powinien zawierać następujące elementy: środki organizacyjne zapewniające dostęp do serwera (najlepiej tylko lokalnie); ograniczenia w dostępie do sieć korporacyjna; ochrona dostępu do SZBD; ograniczenia w korzystaniu z aplikacji przez określonego użytkownika.

Do rozwiązania rozważanych problemów można zastosować najczęstsze metody ochrony baz danych: ochronę hasłem, wbudowane w DBMS środki ochrony informacji i monitorowania działań użytkownika, identyfikację użytkownika i weryfikację jego uprawnień.

Każda z tych metod ma swoje zalety, ale należy zrozumieć, że nie da się zapewnić absolutnej ochrony danych.

Można również zastosować najbardziej klasyczny sposób ochrony danych - zaszyfrować wszystkie tabele bazy danych przy użyciu dość silnego algorytmu kryptograficznego. Ale to rozwiązanie ma również szereg wad, takich jak strata czasu podczas szyfrowania / deszyfrowania danych, niemożność indeksowania pól, praktyczna niemożność pełnego odzyskania w przypadku awarii systemu itp.

Operacyjne metody poprawy bezpieczeństwa działania baz danych.

Brak możliwości zapewnienia absolutnego bezpieczeństwa bazy danych w procesie jej tworzenia, nawet przy braku wpływów złośliwych, zmusza nas do poszukiwania dodatkowych metod i środków poprawiających bezpieczeństwo działania bazy danych na etapie operacyjnym. W tym celu opracowywane i stosowane są metody szybkiego wykrywania wad w trakcie realizacji.

programy i zniekształcenia danych poprzez wprowadzenie do nich redundancji czasowej, informacyjnej i programowej. Te same typy redundancji służą do szybkiego przywracania uszkodzonych programów i danych oraz zapobiegania możliwości rozwoju zagrożeń do poziomu naruszającego bezpieczeństwo bazy danych.

Dla zapewnienia wysokiej niezawodności i bezpieczeństwa działania baz danych potrzebne są zasoby obliczeniowe pozwalające na jak najszybsze wykrycie przejawów defektów, jak najdokładniejsze sklasyfikowanie rodzaju istniejących i prawdopodobnych skutków zniekształceń, a także zautomatyzowane działania zapewniające Szybki powrót do zdrowia normalne funkcjonowanie DB.

Redundancja informacji polega na powielaniu zgromadzonych danych początkowych i pośrednich przetwarzanych przez programy. Redundancja służy do zachowania aktualności danych, które mają największy wpływ na normalne funkcjonowanie bazy danych i których odzyskanie wymaga znacznej ilości czasu. Dane takie charakteryzują się zazwyczaj pewną integralną informacją o procesie sterowanym z zewnątrz, aw przypadku ich zniszczenia proces zarządzania obiektami zewnętrznymi lub przetwarzania ich informacji może zostać przerwany, co wpływa na bezpieczeństwo bazy danych. Redundancja oprogramowania służy do kontrolowania i zapewniania ważności najważniejszych decyzji dotyczących zarządzania i przetwarzania informacji. Polega na porównaniu wyników przetwarzania tych samych danych początkowych przez różne programy i wyeliminowaniu zniekształceń wyników spowodowanych różnymi anomaliami. Redundancja oprogramowania jest również niezbędna do realizacji narzędzi automatycznej kontroli i odzyskiwania danych z wykorzystaniem redundancji informacji oraz do funkcjonowania narzędzi zabezpieczających.

Wraz z szybką reakcją na zniekształcenia w bazie danych należy gromadzić informacje o wszelkich przejawach usterek, aby na ich podstawie zlokalizować pierwotne źródło błędów i skorygować odpowiadające im programy, dane lub elementy sprzętowe. Przygotowanie, przetwarzanie statystyczne i gromadzenie danych o przejawach zniekształceń powinno odbywać się automatycznie z okresowym wydawaniem danych zbiorczych lub na żądanie wskazania do przygotowania przez specjalistów decyzji o dostosowaniu programów lub przywróceniu sprzętu.

Tym samym wprowadzenie redundancji do programów i danych poprawia jakość działania baz danych. Redundancja może mieć szczególnie duży wpływ na niezawodność i bezpieczeństwo rozwiązywania problemów w krytycznych systemach czasu rzeczywistego. Jednocześnie możliwe jest obniżenie kosztów debugowania i częściowe zapewnienie niezbędnej niezawodności i bezpieczeństwa bazy danych dzięki środkom zwiększającym odporność na zakłócenia, kontrolę operacyjną i przywracanie funkcjonowania programów i danych. Z kolei środki operacyjnej ochrony procesu obliczeniowego, programów i danych są złożonymi systemami i nie są odporne na błędy, które mogą prowadzić do naruszenia bezpieczeństwa bazy danych. Dlatego konieczna jest kompleksowa analiza, podział zasobów i rodzaje redundancji, aby zmaksymalizować bezpieczeństwo korzystania z krytycznych baz danych.

3) Tworzenie wniosków o aktualizację, dodanie, usunięcie, utworzenie tabeli

zapytanie o tabelę zabezpieczeń biura automatyzacji

Utwórz żądanie aktualizacji.

Za pomocą zapytania aktualizującego można dodawać, zmieniać lub usuwać dane w jednym lub kilku rekordach. Możesz myśleć o monitach o aktualizację jako o potężniejszej odmianie okna dialogowego Znajdź i zamień. Należy wprowadzić warunek wyboru (przybliżony odpowiednik wzorca wyszukiwania) oraz warunek aktualizacji (przybliżony analog wzorca zastępczego). W przeciwieństwie do okna dialogowego Znajdź i zamień kwerenda aktualizująca może akceptować wiele warunków i umożliwia jednoczesną aktualizację dużej liczby rekordów, a także modyfikowanie rekordów w wielu tabelach jednocześnie.

Musisz zapamiętać poniższe zasady.

Zapytania aktualizującego nie można użyć do dodania nowych rekordów do tabeli, ale można zmienić istniejące wartości puste na określone wartości.

Zapytania aktualizującego nie można użyć do usunięcia całych rekordów (wierszy) z tabeli, ale można zmienić istniejące wartości inne niż null na puste.

Za pomocą zapytań aktualizujących można zmienić wszystkie dane w zestawie rekordów.

Ponadto nie można uruchomić kwerendy aktualizującej dla następujących typów pól w tabeli.

Pola, których źródłem rekordów są zapytania podsumowujące lub zapytania krzyżowe.

Pola z typem danych „Licznik”. Wartości w polach o typie danych „Licznik” ulegają zmianie dopiero po dodaniu rekordu do tabeli.

Pola w prośbach o dołączenie.

Pola w zapytaniach o wartości unikalne i zapytania o unikalne rekordy – zapytania, które zwracają niepowtarzalne wartości lub rekordy. Zasada ta obowiązuje w przypadku korzystania z zapytania aktualizującego lub ręcznego aktualizowania danych poprzez wprowadzanie wartości do formularza lub tabeli.

Klucze podstawowe zaangażowane w relacje między tabelami, chyba że te relacje zostały ustawione na automatyczne wykonanie kaskadowe aktualizacje w kluczowych polach i wszelkich powiązanych polach. Aktualizacja kaskadowa automatycznie aktualizuje wszelkie wartości klucza obcego w tabeli podrzędnej (tabela po stronie „wiele” relacji jeden-do-wielu), gdy wartość klucza podstawowego w tabeli nadrzędnej (tabela po stronie „jeden” stronie relacji jeden-do-wielu).

Notatka. Nie można przeprowadzać kaskadowych aktualizacji rekordów, które używają pola liczby do generowania wartości klucza podstawowego.

Dodawanie rekordów do tabeli za pomocą zapytania dodawania.

Zapytanie dołączające wybiera rekordy z co najmniej jednego źródła danych i kopiuje je do istniejącej tabeli.

Załóżmy na przykład, że potrzebujesz bazy danych z tabelą potencjalnych klientów, a masz już tabelę z podobnymi danymi. Dane muszą być przechowywane w jednym miejscu, a Ty decydujesz się je skopiować nowa baza dane do istniejącej tabeli. Zamiast ręcznie wprowadzać dane, możesz użyć kwerendy dołączającej, aby skopiować rekordy.

Korzyści z używania żądania dodania

Używając zapytania do kopiowania danych, możesz wykonać następujące operacje.

Jednoczesne dodawanie wielu wpisów. W przypadku ręcznego kopiowania danych zwykle trzeba kilkakrotnie kopiować i wklejać rekordy. Korzystając z zapytania, możesz wybrać wszystkie potrzebne dane naraz, a następnie je skopiować.

Wyświetl dane przed ich skopiowaniem. Możesz wyświetlić wybrane dane w widoku arkusza danych i wprowadzić niezbędne zmiany przed ich skopiowaniem. Jest to szczególnie łatwe, jeśli zapytanie zawiera kryteria lub wyrażenia i potrzebujesz kilku prób wybrania poprawnych danych. Żądania dodania nie można anulować. W przypadku popełnienia błędu konieczne będzie przywrócenie bazy danych przy użyciu kopii zapasowej lub naprawienie błędu ręcznie lub za pomocą żądania usunięcia.

Zawęź swój wybór za pomocą warunków. Na przykład możesz chcieć dodać wpisy tylko dla klientów, którzy mieszkają w określonym mieście.

Dodawanie rekordów, gdy w tabeli docelowej brakuje niektórych pól w źródłach danych. Załóżmy na przykład, że istniejąca tabela klientów ma 11 pól, podczas gdy nowa tabela, z której chcesz skopiować dane, ma ich tylko dziewięć. Kwerendy dodawania można użyć do skopiowania danych z dziewięciu pasujących pól, a dwa niepasujące pola można pozostawić puste.

Podstawowe kroki tworzenia żądania dodania

Tworzenie prośby o dodanie obejmuje podstawowe kroki wymienione poniżej.

Konwertowanie kwerendy wybierającej na kwerendę dołączającą. Po zakończeniu wyboru zmień typ żądania do dodania. Wybieranie pól docelowych dla każdej kolumny w zapytaniu dołączającym. W niektórych przypadkach program Access automatycznie wybiera pola docelowe. Możesz zmienić pola docelowe lub je zaznaczyć, jeśli nie zostało to zrobione automatycznie.

Wyświetl podgląd i wykonaj żądanie dodania rekordów. Przed dodaniem rekordów możesz przełączyć się do widoku tabeli, aby wyświetlić podgląd dodawanych rekordów.

Ważny. Żądania dodania nie można anulować. Przed uruchomieniem rozważ wykonanie kopii zapasowej bazy danych lub tabeli docelowej.

Używanie zapytań do usuwania danych.

Zapytanie usuwające jest używane, gdy cały rekord musi zostać usunięty z bazy danych wraz z wartością klucza, która czyni rekord unikalnym. Należy pamiętać, że w aplikacji Access można ręcznie usuwać zarówno całe rekordy, jak i poszczególne ich części na kilka sposobów.

Istnieją dwa typy zapytań, których można użyć do usunięcia danych z bazy danych programu Access. Typ używanego zapytania zależy od tego, co chcesz usunąć.

Jeśli chcesz usunąć poszczególne pola w rekordach jednej lub więcej tabel, powinieneś użyć zapytania aktualizującego, które zastępuje istniejące wartości pustą wartością (czyli bez danych) lub pustym ciągiem (parą podwójnych cudzysłowów bez spacji między nimi).

Kwerenda aktualizująca służy do usuwania pojedynczych pól, ponieważ kwerenda usuwająca domyślnie usuwa tylko całe wiersze. Proces korzystania z żądania aktualizacji w celu usunięcia danych składa się z następujących głównych kroków. Tworzenie kwerendy wybierającej i sprawdzanie, czy zwraca tylko te dane, które należy usunąć; przekonwertowanie tego zapytania na zapytanie aktualizujące przy użyciu NULL lub pustych łańcuchów jako nowej wartości; uruchamiając to zapytanie, aby zaktualizować istniejące dane.

Jeśli chcesz usunąć całe rekordy (wiersze), powinieneś użyć zapytania usuwającego.

Domyślnie żądanie usunięcia usuwa wszystkie dane z każdego pola rekordu, wraz z wartością klucza, który czyni ten rekord unikalnym. Podczas wykonywania takiego zapytania zawsze usuwany jest cały wiersz tabeli. Proces składa się z następujących głównych kroków: utworzenie zapytania wybierającego i sprawdzenie, czy zwraca ono tylko te dane, które należy usunąć; przekształcenie tego żądania w żądanie usunięcia i wykonanie go w celu usunięcia danych.

Pamiętaj, że jeśli rekord, który chcesz usunąć, jest jedną stroną relacji jeden-do-wielu, przed wykonaniem zapytania musisz zmienić właściwość tej relacji. W dalszej części tego artykułu w sekcji Przygotowanie do usunięcia powiązanych danych wyjaśniono, jak wykonać to zadanie. Należy wprowadzić dodatkowe zmiany, ponieważ domyślnie program Access zapobiega usuwaniu danych po stronie „jeden” relacji jeden-do-wielu.

Należy również pamiętać, że po usunięciu lub zaktualizowaniu wpisu lub jego części nie można cofnąć tych zmian, dlatego należy zawsze kopia zapasowa dane przed wykonaniem żądania usunięcia.

Notatka. Zazwyczaj żądania aktualizacji lub usunięcia są używane tylko wtedy, gdy duża ilość danych wymaga szybkiej aktualizacji lub usunięcia. Jeśli musisz usunąć wiele rekordów, a łatwiej jest to zrobić ręcznie, możesz otworzyć tabelę w widoku arkusza danych, zaznaczyć pola lub wiersze, które chcesz usunąć, a następnie nacisnąć klawisz DELETE.

Planowanie usunięcia

Proces używania zapytania do usuwania rekordów obejmuje następujące główne kroki.

Zaplanuj przeprowadzkę. Musisz upewnić się, że masz niezbędne uprawnienia do usuwania danych i że inni użytkownicy mają zamknięte obiekty korzystające z odpowiednich tabel, a następnie wykonać kopię zapasową bazy danych.

Upewnij się, że baza danych znajduje się w zaufanej lokalizacji lub jest podpisana cyfrowo. Jeśli żaden z tych warunków nie jest spełniony, możesz nadać bazie danych stan zaufany na czas trwania sesji. Należy pamiętać, że domyślnie program Access blokuje wszystkie żądania zmian (usuwania, aktualizowania i tworzenia tabel), chyba że bazie danych zostanie przyznany stan zaufany.

Jeśli chcesz usunąć dane z wielu tabel, a tabele są powiązane, włącz opcje Integralność danych i Kaskadowe usuwanie powiązanych rekordów dla każdej relacji. Dzięki temu zapytanie usunie dane z tabel po jednej i wielu stronach relacji.

Utwórz kwerendę wybierającą i dodaj warunki, aby uzyskać żądany zestaw rekordów.

Jeśli chcesz usunąć pojedyncze pola z tabeli, przekształć zapytanie wybierające w zapytanie aktualizujące, wprowadź wartość NULL lub pusty ciąg

(„”) jako warunek aktualizacji i uruchom zapytanie.

Jeśli chcesz usunąć całe rekordy, przekonwertuj zapytanie wybierające na zapytanie usuwające i uruchom je.

Działania przygotowawcze.

Przed usunięciem całości lub części rekordów z bazy danych wykonaj następujące czynności:

Upewnij się, że baza danych nie jest tylko do odczytu. Aby to zrobić, w Eksploratorze Windows kliknij kliknij prawym przyciskiem myszy najedź myszką na plik bazy danych (z rozszerzeniem accdb lub mdb) i wybierz polecenie Właściwości z menu kontekstowego. W oknie dialogowym Właściwości pole wyboru tylko do odczytu musi być odznaczone. Sprawdź, czy masz niezbędne uprawnienia do usuwania rekordów z bazy danych. Upewnij się, że usunięcie wpisów nie wpłynie na wrażenia innych użytkowników. Poproś wszystkich użytkowników bazy danych o zamknięcie wszystkich tabel, formularzy, zapytań i raportów korzystających z usuwanych danych. Pozwoli to uniknąć konfliktów blokad.

Rada. Jeśli baza danych jest używana przez dużą liczbę użytkowników, może być konieczne zamknięcie bazy danych i ponowne otwarcie jej w trybie wyłączności.

Tworzenie zapytania w celu utworzenia tabeli.

Notatka. Zapytania o utworzenie tabeli w internetowej bazie danych nie można wykonać za pośrednictwem przeglądarki internetowej. Aby to zrobić, musisz otworzyć bazę danych sieci Web w programie Access 2010.

Zapytanie tworzące tabelę jest używane, gdy chcesz skopiować dane zawarte w tabeli lub utworzyć archiwum tych danych.

Tworzenie zapytania w celu utworzenia tabeli.

Informacje ogólne

Zapytanie tworzące tabelę pobiera dane z jednej lub kilku tabel, a następnie umieszcza zestaw wyników w nowej tabeli. Nowa tabela może znajdować się w aktualnie otwartej bazie danych lub może zostać utworzona w innej bazie danych.

Zwykle zapytanie o utworzenie tabeli jest używane, gdy trzeba skopiować dane lub umieścić je w archiwum. Załóżmy, że istnieje tabela (lub kilka tabel) z historycznymi danymi sprzedaży i dane te mają zostać wykorzystane w raportach. Dane nie mogą ulec zmianie, ponieważ wszystkie transakcje zostały wykonane co najmniej jeden dzień temu. Wielokrotne uruchamianie zapytania w celu pobrania danych zajmuje dużo czasu, zwłaszcza jeśli zapytanie jest złożone, a magazyn danych jest duży. Ładując dane do osobnej tabeli i wykorzystując ją jako źródło danych, można zmniejszyć obciążenie i uzyskać wygodne archiwum danych. Podczas pracy pamiętaj, że dane w nowej tabeli są kopiami oryginalnych danych z określonego punktu w czasie; nie są one powiązane z oryginalną tabelą (lub tabelami).

Procedura tworzenia zapytania w celu utworzenia tabeli obejmuje następujące główne kroki.

Włącz bazę danych, jeśli nie jest podpisana lub znajduje się w zaufanej lokalizacji. W przeciwnym razie nie będzie można uruchamiać zapytań o zmianę (zapytań o dodanie, aktualizację lub utworzenie tabeli).

W widoku projektu kwerendy utwórz kwerendę wybierającą i wprowadzaj w niej zmiany, aż zwróci żądane rekordy. Możesz wybrać dane z wielu tabel i faktycznie je zdenormalizować. Na przykład można umieścić dane o klientach, spedytorach i dostawcach w jednej tabeli, co zwykle nie jest wykonywane w produkcyjnej bazie danych z odpowiednio znormalizowanymi tabelami. Możesz także użyć warunków w zapytaniu, aby dostroić lub zawęzić zestaw wyników.

Przekonwertuj kwerendę wybierającą na kwerendę tworzenia tabeli, wybierz lokalizację dla nowej tabeli, a następnie uruchom kwerendę, aby utworzyć tabelę. Tworzenie zapytania w celu utworzenia tabeli. Podczas pisania zapytania w celu utworzenia tabeli należy najpierw utworzyć zapytanie wybierające, a następnie przekonwertować je na zapytanie w celu utworzenia tabeli. Możesz użyć pól obliczeniowych i wyrażeń w kwerendzie wybierającej, aby zwrócić żądane dane.

Literatura

1) Anderdal, B. Samouczek systemu WINDOWS 98 — St. Petersburg: Peter 1998

2) Glushakov S.V., Lomotko D.V. Baza danych: Kurs treningowy- Charków: Folio, 2000

3) Eremin LV Kosariew V.P. Masznikowa O.V. Informatyka ekonomiczna: Podręcznik

Zastanów się, co zawiera pakiet Microsoft Office 2007. Pakiet Microsoft Office 2007 zawiera: Edytor tekstu Microsoft Word 2007 Edytor arkuszy kalkulacyjnych Microsoft Excel 2007 System zarządzania bazą danych Microsoft ccess 2007 Program do prezentacji Microsoft Power Point 2007 Program pocztowy Microsoft Outlook 2007 Program do tworzenia publikacji Microsoft Publisher 2007, itp. Rozważmy użycie głównego oprogramowania Microsoft Office 2007.

Jeśli ta praca Ci nie odpowiada, na dole strony znajduje się lista podobnych prac. Możesz także użyć przycisku wyszukiwania

PROFESJONALNE ZASTOSOWANIE BIURO MICROSOFTU

Microsoft Office zawiera kilka programów do różnych celów, dlatego nazywa się go zintegrowanym pakietem oprogramowanianazywa się pakiet zintegrowany oprogramowanie, który łączy różne komponenty oprogramowania aplikacje ogólnego przeznaczenia.Powszechnie zintegrowane pakiety oprogramowania obejmują edytor tekstu, edytor arkuszy kalkulacyjnych, edytor graficzny, system zarządzania bazą danych, kilka innych programów i moduł komunikacyjny.

Rzućmy okiem na to, co zawiera Office 2007.

Microsoft Office 2007 obejmuje:

• Edytor tekstu Microsoft Word 2007
• Edytor arkuszy kalkulacyjnych MicrosoftExcel2007
• system zarządzania bazą danych Microsoft Access 2007
• Program prezentacji Microsoft PowerPoint2007
• Program pocztowy Microsoft Outlook 2007
• Program publikacji Microsoft Publisher 2007

itp.

Rozważ użycie podstawowych produktów oprogramowania Office 2007.

Edytor tekstu to program do przetwarzania tekstu, który służy do tworzenia nowych dokumentów (listów, raportów, biuletynów itp.) lub modyfikowania istniejących.

Oprócz tworzenia i edytowania edytora tekstu Microsoft Word 2007 ma różne funkcje projektowania tekstu, takie jak: ustawianie marginesów strony do drukowania tekstu, stylizowanie każdego akapitu w określony sposób, wybieranie czcionek dla nagłówków i tekstu podstawowego, kadrowanie akapitów i stron tekstu, ustawianie nagłówków i stopek oraz kolumn tekstu oraz wiele więcej.

Profesjonalna aplikacja edytora tekstu Microsoft Word 2007 to wykorzystanie go do tworzenia dokumentów biznesowych: umów, pism, raportów, zestawień itp.; do przygotowania materiałów drukowanych: artykułów z gazet i czasopism, książek itp.; a także do tworzenia różnego rodzaju dokumentacji: instrukcji, opisów z wstawianiem tabel, zdjęć, schematów itp.

Edytor arkuszy kalkulacyjnych to program służący do tworzenia arkuszy kalkulacyjnych lub modyfikowania istniejących.

Zadaniem edytorów arkuszy kalkulacyjnych jest wykonywanie obliczeń. Jeśli praca często wykorzystuje różnego rodzaju tabele, listy, formularze, przy wypełnianiu których obliczenia są wykonywane za pomocą formuł, to z reguły wskazane jest korzystanie z edytorów arkuszy kalkulacyjnych. Jednym z takich redaktorów jest Microsoft Excel 2007. Korzystając z tego edytora można analizować uzyskane dane liczbowe za pomocą wygodnych wbudowanych narzędzi, a także prezentować wyniki w formie graficznej: diagramy, histogramy, wykresy. W obliczeniach można korzystać z ponad 400 funkcji matematycznych, statystycznych, finansowych i innych specjalistycznych funkcji, łączyć ze sobą różne tabele, wybierać dowolne formaty prezentacji danych, tworzyć struktury hierarchiczne itp.

Baza danych (DB) to zestaw połączonych ze sobą danych przechowywanych w pamięci komputera i zorganizowanych w specjalny sposób, jednostką informacji przechowywanych w bazie danych jest tabela.

System zarządzania bazą danych (DBMS) to zestaw programów i narzędzi językowych przeznaczonych do tworzenia, utrzymywania i użytkowania baz danych.

W zależności od sposobu organizacji danych wyróżnia się sieciowe, hierarchiczne i relacyjne bazy danych.

Szeroka gama zastosowań narzędzi programowych do gromadzenia i przechowywania informacji dyktuje potrzebę tworzenia różniących się od siebie SZBD. funkcjonalność i przeznaczony dla szerokiego grona użytkowników: od początkującego do programisty systemowego.

Nowoczesne bazy dane można podzielić na trzy kategorie:

1. Oprogramowanie korporacyjne Oracle i Microsoft SQL Server;

1. DBMS przeznaczony do pracy z tablicami informacyjnymi w małych firmach, Microsoft Access i Borland Interbase;
2. DBMS dla sieci , urzeczywistniając stworzenie sieć -strony z małymi bazami danych, MySQL i ponownie Borland Interbase.

Korporacyjny DBMS musi być niezawodny, co jest zapewnione kopia zapasowa; zabezpieczyć przed nieautoryzowanym dostępem; pracować z ogromnymi ilościami danych i mieć szeroką funkcjonalność.

Dla małych firm programy bazodanowe muszą być nie tylko niezawodne i funkcjonalne, ale także działać bez dedykowanego serwera.

DBMS dla sieci wysoka szybkość przetwarzania danych, mało wymagające zasoby i wygodna zdalna administracja to nieodłączne cechy.

Obecnie najpopularniejsze są DBMS Oracle, Microsoft SQL Server, Borland Interbase, MySQL i Microsoft Access 2007.

Cel programu Microsoft Access 2007 rozwiązywanie lokalnych zadań biurowych przy ograniczonej ilości danych i generowanie raportów na podstawie wyników pracy, przy czym raporty mogą być prezentowane w standardowej formie dla aplikacji biurowych.

Większość użytkowników wie Microsoft Access jako składnik pakietu Microsoft Office , przeznaczony do pracy z bazami danych. Ile osób wie o jego możliwościach, zaletach i wadach?

Ale Microsoft Access fenomenalne oprogramowanie typu „wszystko w jednym”. Jest to również środowisko programistyczne w dwóch językach programowania ( Visual Basic i mocno okrojony dialekt SQL) i CASE - narzędzie, a także potężne i wizualne narzędzie do tworzenia raportów z wyników pracy.

Korzystanie tylko z Microsoft Dostęp , możesz wykonać pełny cykl pracy od projektu do wykonania gotowego programu. Tylko Microsoft Access umożliwia tworzenie programów składających się z jednego pliku zawierającego zarówno tekst programu, jak i relacyjna baza danych złożone dane strukturalne.

Program umożliwia tworzenie niezbędnych elementów zarówno w formie elektronicznej, jak i drukowanej. Między innymi Microsoftu Dostęp Łatwo integruje się z innymi rozwiązaniami firmy Microsoftu . Pozwala to na korzystanie z Microsoft Dostęp jako strona klienta kompleks informacyjny we współpracy z Microsoftem Serwer SQL , pełniący rolę zaplecza.

Wady programu to ograniczona ilość przetwarzanych danych i powolność, ponieważ Microsoft Dostęp jest jednym z najwolniejszych DBMS. Nakłada to ograniczenia na korzystanie z programu, którego nie zaleca się używać firmy Microsoft Dostęp dla bazy danych, która może wzrosnąć do ponad 100 MB. Dlatego należy go ostrożnie stosować w projektach, które prawdopodobnie będą się rozwijać w przyszłości.

Prezentacja komputerowa to plik, w którym gromadzone są materiały prezentacyjne przygotowane w postaci slajdów komputerowych.Jeśli masz projektor, te slajdy można wyświetlić na ekranie w powiększeniu.

Niektóre zalety prezentacji komputerowej:

efekty multimedialne.Slajd prezentacji to nie tylko obraz, może zawierać elementy animacji, fragmenty audio i wideo;

przenośność.Dyskietka lub dysk optyczny z prezentacją jest znacznie mniejszy niż rolka plakatów, a plik prezentacji można łatwo wysłać e-mailem lub opublikować w Internecie.

Programy do tworzenia prezentacji na zasadach pracy plasują się gdzieś pośrodku między edytorami tekstu a edytorami grafiki wektorowej.

Głównymi narzędziami przygotowywania i pokazywania prezentacji w światowej praktyce są programy PowerPoint firmy Microsoft, CorelPresentations firmy Corel i StarOffice firmy SterDivision GMBH.

Prezentacja to seria niezależnych stron: jeśli tekst i ilustracje nie mieszczą się na jednej stronie, to nadmiar nie jest przenoszony na Nowa strona, ale jest stracony. Rozkład informacji na stronach prezentacji jest dokonywany przez użytkownika, natomiast do jego dyspozycji jest rozbudowany zestaw gotowych obiektów. Najważniejsza w programie do przygotowania prezentacji nie jest ilość nietypowych funkcji, ale łatwość wykonania i stopień automatyzacji tych czynności, które trzeba wykonywać najczęściej.

W pakiecie biurowym Microsoft Office firmy Microsoft , najpopularniejszy wśród użytkowników, zawiera program do prezentacji Microsoft PowerPoint co pozwoli odpowiednio przygotować się do występu. Dzięki niemu możesz tworzyć prezentacje różnego typu: na ekranie, na slajdach i na papierze.